Dag 9 - 2 sep onderweg naar Johnson City

Washington (PA) - Johnson City (TN) - gereden 625 km's

08:00 uur de Amerikaanse haan kraait, oei wat hebben we stom gedaan we hebben een Motel 6 kamer geleast. Wel een van de mindere, bah wat vies. Maar goed ook dat zijn we weer doorgekomen, het 2e gedeelte van de reis tussen Niagara en Johnson City, Tennessee (eindbestemming) weer aangevangen. Het knalt in mijn kop oftewel ik heb gewoon hoofdpijn, dat betekent, rustig rijden. Ik wel maar de rest niet, mensen kinderen wat kunnen die vrachtauto’s hard rijden, zelf reed ik soms rond de 120 km maar dat is niks voor die bakken die komen soms met 140 gewoon voorbij, let wel dit is niet toegestaan maar zo’ n groot land wil je wel snel van het ene naar het andere punt.

Snel weg van de snelweg, Binnendoor rijden is natuurlijk veel leuker uiteindelijk kom je door dorpjes heen, ja ook in Amerika hebben ze kleine dorpjes. De weg was eigenlijk niet zo bijzonder behalve dan dat we lange bergen en dalen hadden en als je dan een kaarsrechte weg hebt zie je hoever je moet stijgen of klimmen. We moesten nog zo’ n kleine 300 km en om dit nu alleen maar binnen door te doen was iets te veel van het goede dus uiteindelijk zijn we toch wel weer vlak bij de eindbestemming de snelweg opgegaan.

Wat ons opviel tijdens de rit binnendoor was dat de amerikaan geen echte tuin heeft maar meer een grasveld met af een toe daartussen een boompje of plantje en dat bewuste grasveldje wordt dan ook goed onderhouden. Allemaal biljartlakentjes. We zagen op een gegeven moment dat een echt oud dametje in een invalide wagen op het gras aan het rijden was, he Anna kijk nou............oh maaruuuuuh das een grasmaaimachine, haha, ja hoor en sturen dat ze kon totdat ze tegen een boom tot stilstand kwam. Die was iets te hoog voor de messen. Phillippi, een stadje waar ooit de eerst slag was gestreden als begin vd burgeroorlog tussen noord en zuid, hier was een vreemde brug over een riviertje geplaatst, een soort ingepaklte brug zeg maar, een auto kon er maar net overheen. Wij dachten in het stadje nog wat bezienwaardgheden te zien maar helaas niets werd herinnerd aan dit stukje geschiedenis.

Wat ook een leuk gezicht is, is het feit dat langs de weg veel postboxen stonden van huizen die verderop in het land liggen zodoende hoeft de postbode niet helemaal naar huizen toe, beetje luie vent denk ik, later hoorden we dat de postbox 2 kanten op werkt, de postbode stopt de post erin en jij haalt het eruit, maar jij kan ook te verzenden post erin doen dan de rode handel omhoog zetten en de potbode haalt het er dan uit voor verzending, ach ja gemak dient de mens. Trouwens de post bode is mobiel met een prachtig jeep. Op de binnen wegen is alle ruimte want soms leek het wel of de weg alleen voor ons was ook hier weinig of geen medewegebruikers en als er dan een auto achter je aan kwam dan bleef hij netjes achter je rijden dus haast was er bijna niet mm toch best keurige rijders die amerikanen.

Onderweg nog even geprobeerd om Karel..... oh ja we waren op weg naar een jeugdvriend van mij die hier woont......te bellen en te vertellen waar we ongeveer zaten. Anna heb jij bereik..... nee ook niet, lang leven T-mobile... alle amerikanen om ons heen zaten te bellen en wij waren verstoken van connectie. Een wereld dekking ? Goed, toen maar de pc uit de tas, langzaam langs de huizen gereden en gekeken of er ergens een onbeveiligde WiFi was. Ho stop, riep Anna hier heb ik wat, ja stoppen midden op de weg dat gaat niet even verderop wel. Maar toen was de WiFi weer weg, verder gereden. Ho stop, riep Anna.. en weg was tie weer. Maar de aanhouder wint en dus toch verbinding op een WiFi ergens in een huis en toen maar even messenger geopend, helaas Karel was niet online maar dan kan je wel een bericht versturen. Kijk nou ik heb weer verbinding zei Anna even later. We waren toen al bijna bij Johnson City, maar goed toch maar een sms verstuurd en ja hoor Karel belde even later op. Alles werd doorgenomen en besproken, we zijn naar zijn huis gereden en een wederom een leuk welkom na 40 jaar. Nagepraat en bedje in. 5 dagen rustig aandoen. Welterusten lieve vrienden.

FOTO's