Dag 21 - naar Virginia Beach via Outer Banks eilanden

Washinton (NC) - Outer Banks eilanden (NC) - Virginia Beach (VA)
gereden 385 km's door North Carolina, Virginia

We hebben het beloofde ontbijtje genoten en gelukkig eenvoudig gehouden want ik word dik man. Het spek groeit langzaam uit mijn lichaam. Vroeg op pad want we werden gedwongen om voor 9 uur te brekfesten en dus de ogen vroeg open maar of ze wat konden zien ? Maar niet getreurd ik achter het stuur en Anna kijken dus kon ik mijn ogen even sluiten. Moet kunnen in Amerika het land van de onbegrensde mogelijkheden toch ? De weg leidde door een toch weer iets ander gebied dan we tot nog toe gewend waren. Een moerassig gebied en soms ook weer kale vlakten. Dat moerassige is niet zo gek met dat water en al die eilanden. We reden van eiland naar eiland en als je dat dan doet moet er ergens een verbinding zijn en die waren er en wat voor verbindingen.

Brede wateren maken lange bruggen, hoge schepen maken hoge bruggen die soms boven de hoogste boom uit kwamen. Soms midden op het water ineens een verhoging voor de schepen. Ja bruggen maken kunnen ze wel. Onderweg kwamen we in Kitty Hawk een pizza restaurant tegen waar we een hap hebben gedaan. Kitty Hawk is een schitterend badplaats aan de oceaan en lijkt een beetje op de weg naar Port Zeelande, maar dan 10 keer langer en aan beide kanten mogelijkheden tot logeren, winkels, en zee rekreatie, zoals met een kajak de zee op en dan dolfijnen kijken of zelfs met je kajak surfen op de golven.

De huizen staan voor een groot gedeelte op palen en liggen vaak aan het strand. Eerlijk gezegd niet mijn stijl van bouwen, vond het zelf onooglijk maar toch had het iets. Kennen jullie de gebroeders Wright nog, je weet wel degenen die als eerste met een zelfgemaakt vliegtuig het kanaal overvlogen, welnu deze mannen maakten hier in 1903 ook geschiedenis met gemotoriseerde vliegtuigen. En natuurlijk is daar een monument van neergezet.

Even eten. Je kan het zelf halen natuurlijk zoals hier op het plaatje, wel heel erg luxe een drive in winkel, je kent het wel in de supermarkt de koelkasten met de glazen deuren, welnu hier kun je er dan langs rijden en je diepvries rijdend er uit halen. Maar wij hebben ons vernederd tot het gewone restaurant. Een Amerikaanse gewoonte is dat je bij elke restaurant netjes wacht bij het bordje "Wait to be seated". Zo ook nu weer en we werden netjes bij een tafeltje gebracht. Een aardige meid kwam naar ons toe. "Hello guys, soms ook folks, my name is Nancy and I am your waitress. If you have any questions I will be there for you. So what do you want to drink?" We bestelden. Het duurde niet lang voor de drank werd bezorgd. Daar we nog niet klaar waren met het uitzoeken, zei ze: "In 2 minutes I am back for ordering". Ok denk je nu wat overdreven. Mmmmm ja zou kunnen, maar het is wel zoals het hoort denk ik dan maar, bedoel van hier kun je gaan zitten en vervolgens komen ze niet opdagen zoals ik vaak meemaak is hier eigenlijk niet aan de orde. Maar het blijven ook mensen en inderdaad er zijn erbij die zijn lomp, zou kunnen dat ze geen zin meer in werken hebben of misschien een slechte dag.

Over het algemeen is men erg beleefd hier net als in het verkeer. Maar dan komt het ergste en dat is nou ook weer niet mijn favoriet. De menulijst is best uitgebreid maar er moeten keuzes gemaakt worden en dan heb ik weer zoiets van pfffft schiet op mens ik heb honger, maar tja ik ben een Nederlander. Ze vuurde allerlei vragen op me af zoals bij salade vraagt ze welk dressing wilt u hebben en dan een lijst van keuzes, raak hierdoor helemaal in de war en dus bestel dan altijd weer de verkeerde dressing. Bij het vlees krijg je te horen wilt u het medium, well done or rare. Gelukkig weet ik hier altijd wel dat ik het doorgebakken wil dus dat gaat goed.

Dan de side-dishes ( bijgerechten ), weer een hele lijst met mogelijkheden. Het water loopt mij inmiddels langs mijn mondhoeken. Na de boodschappenlijst te hebben ingevuld duurt het meestal niet lang voor je het krijgt alsof ze het al wisten en het op voorraad hebben staan kwestie van opwarmen en hup het staat er. Tijdens de maaltijd wordt nog 1 of 2 keer gevraagd of everything ok is en zo niet dan… wat ik met een drankje had die ik voor 1/4 had opgedronken en niet lekker vond dan krijg je gewoon wat anders en hoef je het niet te betalen. "Can I serve you nog desert?" en zo niet dan is het een kwestie van 1 minuutje en je hebt de rekening op tafel. De creditcard erin en de boel wordt afgehandeld makkelijker kan niet. Natafelen is er in Amerika eigenlijk niet echt bij. Mensen komen eten en wegwezen.

Dus wij ook weer en we gingen door naar Virginia Beach. Hier aangekomen was ik weer verbaasd over de grote van deze badplaats, het was een grote stad en niet even een dorpje aan het water. Grote hotels vervuilen de kust net als in de meeste vakantieplaatsen in Spanje, maar ja het tourisme vraagt erom. Even doorgereden en toen een motel opgezocht. Wij zijn op doorreis en dan ga je niet in Hilton zitten, dus we hebben Travelodge opgezocht en voor een redelijke prijs de overnachting geboekt (Travelodge). Het seizoen is voorbij en dat is goed te merken aan de stilte.

Terwijl we de kamer ingericht hebben hoorden we een geluid waarvan ik dacht dat een gedeelte van het gebouw instortte. He Anna wat doe je, niks dat is een vliegtuig. Jaja en dan zo’n herrie, ik had het nog niet gezegd of er kwam weer zon ding over en hij gaf nog gas ook net boven onze kamer, een minuut later weer en weer en weer en telkens als er een over kwam moesten we even onze mond houden want je kan elkaar zelfs binnen niet verstaan. Mijn god we zitten naast Norfolk, de grootste Militaire basis van Amerika en misschien van de wereld. Als je hier woont moet je of doof zijn of een flinke MP3 speler in je oor douwen,want praten is niet mogelijk of je moet even snel tussen 2 vliegtuigen door elkaar aangeven wat je wilt.

Het barst hier ook van de scholen waar men gebarentaal leert. En het meest schrikbarende is dan het ook nog eens de hele dag doorgaat. Schiphol is een fluisterend vliegveld, het is echt ongehoord (woordspeling). We zijn met watten in onze oren even de boulevard opgelopen en hebben daar een duofiets gehuurd zo eentje waar je naast elkaar zit en niet als tendum achter elkaar. De boulevard verkent en uiteindelijk weer op zoektocht gegaan naar een leuk restaurant voor het avondeten.

Je raad het nooit maar het werd weer een pizzatent, maar deze keer kwamen we erachter dat het ook weer anders kan. "Any table you want" werd ons toegezegd. Het bleek een pizzatent te zijn waar jongeren een soort van ontmoetingspunt van hadden gemaakt, dus samen zitten aan een tafel 1 pizza eten met z’n allen en vervolgens biertje en praten met elkaar. Je kent dat wel uit de Amerikaanse seriefilms. Lekker pizzaatje op en toen maar naar de kamer want tot nu toe elke nacht niet voor 2 uur bed in dus nu maar even wel.

Nog 2 dagen rijden en dan onze luchttaxi weer in, kus voor Nederlanders dit was john vanuit de States Virginia beach, terug naar de werkelijkheid in Holland.

FOTO's