Dag 17 - 10 sep onderweg naar Savannah

Atlanta (GA) - Savannah (GA) - gereden 480 km's
Door: Georgia

Druk druk druk, ja dat kan je wel zeggen. We zijn aangekomen in de avondspits en we vertrekken weer in de ochtendspits, ach zo raak je niet ontwent van het Nederlandse verkeer. We rijden het eerste stuk, pak weg 10 km op de snelweg om dan het binnenland weer op te zoeken. De snelwegen lopen in Atlanta voor een groot gedeelte dwars door het centrum dus links en rechts kijk je tegen de hoge joekels op, maar eigenlijk krijg je niet echt de gelegenheid om om je heen te kijken want zoals al eerder gezegd de wegen bestaan hier uit zo’n 8 banen en als je van links naar rechts moet manoeuvreren tussen al dat verkeer kom je ogen te kort. 1 maal verkeerd rijden is 10 km omrijden dus opletten geblazen.

Zo’n kleine 40 km verder langs de weg ons ontbijtje gedaan bij een Ihop restaurant (Ihop), nieuw voor ons, maar was niet echt slecht te noemen alleen de bediening liet weer eens te wensen over, zo iemand van, ach t’is dat het moet. De weg was redelijk vlak en de natuur weer zoals altijd mooi te noemen, woningen afwisselend afbraak tot de prachtigste villa’s en ook nu weer reden we vaak alleen op de weg.

In Dublin, ja je leest het goed Dublin, ook hier weer namen van europeesche steden, zijn we een echt Amerikaans drive in restaurant ingereden (Sonic drive in) om een hapje te eten, zo’n restaurant uit de Flinstones waar je plateau aan het raam wordt gehangen en je auto dan scheef gaat hangen van het junkfood, want tja, je moet alles 1 maal in je leven meegemaakt hebben, welnu dit doen we dan ook maar 1 maal brrrrrrr wat een smerige food is dat.

Eenmaal in de buurt van Savannah werd het verkeer weer steeds drukker en het laatste stuk hebben we dan ook weer over de snelweg gereden. Een totaal andere omgeving weer, je kon merken dat we behoorlijk zuidwaarts zijn gekomen. Palmbomen en geen hoogbouw maar een vreselijk uitgestrekte stad kilometers lang en breed. We kwamen weer in de spits aan en dan is het weer even zoeken naar het hotel maar Tommie had het snel gevonden en dus inboeken bij Days Inn deze keer. Een matig hotel maar ach het is schoon, maar om te zeggen fris ruikend nee dat niet echt. Even relaxen van de rit en dan naar de haven.

Savannah is zo’n beetje de oudste stad van Georgia en dat was dan ook te merken toen we Downtown zijn gegaan. Vreselijk veel forse bomen met daartussen de in oud Amerikaanse woningen. Waarvan de meeste van hout zijn gebouwd. De straatjes zijn wel recht maar verder zijn ze intiem met kleine kroegen en winkeltjes. De havenboulevard heeft zelfs de oude bestrating die we in Europa al hebben afgeschaft zoals die bekende oude kei-enkoppen, waarvan je er soms in België nog wel iets van tegenkomt. We zijn een klein restaurant ingegaan, Met, “Hi Guys”, werden we vriendelijk ontvangen,

- My name is –vergeten- and I am your server, what can I do for you?
- Mag ik 2 uiensoep en voor mij een Teryaki kip en voor Anna spaghetti met groenten.
- Ok, komt in orde. Kan ik verder nog iets betekenen voor u?
- Nee dat is het wel…………..

en ja hoor……..ik weer, aardige meid die ons bediende dat wel, maar waarom gaat het nou altijd fout? Of ik moet lang wachten omdat ze mij vergeten of ik krijg een verkeerde maaltijd voorgeschoteld, het is altijd wat, zo ook nu weer. De kip en spaghetti werden na enige tijd op tafel gedeponeerd….uhhhhh, we hadden ook uiensoep besteld kwam er schromelijk bij mij uit. Oh sorry, ja dat is waar ook, met een gezicht van, hoop niet dat ze mij aanklagen, na 5 keer sorry aan te horen gekregen zei ze dat binnen 2 seconden de soep er aan kwam ondertussen maar aan de kip begonnen anders werd die weer koud. Ja hoor de kip was bijna op en de soep kwam aangelopen. Uhhh, lieve lady we hadden 2 soep besteld, de sorries werden weer rondgeslingerd en nu werd inderdaad binnen 2 seconden de soep heet opgediend dus. Heeft het gesmaakt was de belangstellende vraag van de volgens ons zwaar onder de drugs verkerende jongedame. Prima alleen het toetje was wel erg heet en het smaakte een beetje naar uien. Maar goed het bier in mijn slokdarm gegoten en toen maar weer naar de bolide gelopen want het was alweer laat geworden en morgen moeten we naar een fort toe.

Trouwens over toetje gesproken, hier is ook nog even een toetje uit Atlanta. In het vorige hotel (Red Roof Inn) ging het ook allemaal niet op rolletjes want toen we daar aankwamen kreeg Anna te horen dat we geen internet kregen. Mmm Anna over de rooie, kwam mij vertellen dat ik moest komen tekenen, meestal blijf ik in de wagen en gaat Anna boeken. Anna had de avond ervoor op internet zitten zoeken en het hotel op basis van de gegevens die weren opgegeven op internet en daar zat ook internet bij. Sorry mevrouw maar dat is alleen in speciale kamers en die zijn duurder.

Moest ik nu wel of niet uit mijn slof schieten, bij deze had ik besloten dat dus wel te doen en dus even opladen en mij ogen schoten vuur. Dus u staat mij nu te vertellen dat we belazerd worden. In mij gedachte speelde het natuurlijk wel dat ik zou gaan zeggen dat we dat voor een de rechtbank zouden gaan uitvechten en dus nogmaals, wilt u echt zeggen dat we jullie ons in de maling nemen? De man, ach ook maar een werknemer zullen we maar denken, kroop een beetje in zijn schulp en voelde de donderbui aankomen. Ok voor deze keer zal ik u 24 uur gratis internet bij doen, Inwendige trots speelde mij parten, Ik had iets bereikt, niet bij stilstaande dat we 2 dagen zouden blijven.

Maar goed Anna een beetje overdonderd vertelde later tegen mij dat we recht hadden op 2 dagen internet. Na alles uitgepakt te hebben en ingelogd op internet, de site nagekeken, we konden niets vinden over speciale kamers en we konden gewoon internet krijgen maar wel tegen betaling maar ook dat kon volgens de man niet. Dus wij met de laptop onder de arm ingelogd en wel naar de receptie terug. De man was er niet meer, volgens mij gevlucht voor mijn verhitte adrenaline. En vrouw nu achter de balie die ons doodleuk wist te vertellen dat we gewoon internet konden kopen. Nou lekker dan dus wat nu dan? Ok u krijgt van mij een 2e 24 uur gratis erbij. Ja, gaat vaak wel makkelijk hier in Amerika als je je stem maar laat horen haha.
 Doet denken aan New York een paar jaar geleden. Maar dat verhaal wil je niet weten want anders val je echt in slaap he Asja. Haha

Zo dat was het weer, mijn vingertoppen zijn weer zonder gevoel en Anna wil haar ogen dichtdoen dus het licht moet uit. Tot de volgende dag.

FOTO's