Dag 7 - 31 aug 2e dag Niagara.

Niagara Falls (Canada, ON) - Niagara Falls - gereden 32 km's


Hi vriendjes en vriendinnetjes, vandaag een rustige dag gehad, jullie ook?. Er valt eigenlijk weinig te vertellen dus dit was het dan, waarom? Simpel gisteren is eigenlijk alles al verteld, zal toch niet zo zijn dat jullie willen weten hoe je in een achtbaan moet zitten of hoe je in een winkel je inkopen doet, want dat is de dag voor ons vandaag geweest. Ok, paar kleine dingetjes dan. Niet vroeg ons bed uit want dat was niet nodig we zouden naar de toren gaan dus hadden alle tijd.

Maar zoals vaak valt een plan in het water en zo ook nu weer, we kwamen er achter dat er ergens ook nog een draaikolk te zien was als gevolg van dat snelstromende water in een bocht. Dat wilde ik wel zien en dan kon je ook nog bootje varen in die kolk, nou ja bootje varen, hert is wel even iets heftiger als bootje varen, het zijn grote snelle vaartuigen met 4 gigantisch krachtige motoren die gewoon op snelheid even 180 graden kunnen draaien, mannetje of 20 erin en als een duikboot door de golven tegen de stroom in de kolk in. Dit wilde ik wel meemaken, dus wij op pad naar de eerste de beste parkeerplaats. Maar, ja je raadt het al, daar was het niet.

We waren op een plaats waar je met een kabelbaan over de kolk heen kan, misschien ook wel leuk om te doen maar niet zo’n spektakel natuurlijk, Dus dan maar even vragen, oh dat ligt ongeveer 25 mijl verderop, grrrrrr 25 mijl das best een eind, weet je wat we rijden die kant op en zien wel. Na ongeveer 5 km een parkeerplaats en jawel daar was de inboekplaats, die 25 mijl was vast en zeker een vergissing. Tja in Canada spreken ze ook Frans net bals in 2 talig Belgie, dus dit moet een Canadese Belg zijn geweest die dit heeft verzonnen. Na de nodige informatie kreeg ik toch wel kriebels om mee te varen maar naar aanleiding van tijd was het eigenlijk niet mogelijk dus even overleg met elkaar en uiteindelijk besloten het dan maar niet te doen. Helaas was wel gaaf geweest maar tja wat niet kan, kan niet.

Weer terug naar Niagara gekeerd zijn we ons plannetje nagekomen en hebben de toren bestegen, maar dan wel op een moderne manier nl met een lift aan de buitenkant, ook leuk toch en het wordt beloond met een prachtig uitzicht over de falls en het landschap.


Hierna nog even een 3D/4D film bekeken over de geschiedenis en verder eigenlijk de dag vol gemaakt door gewoon te relaxen en te genieten van de omgeving.

FOTO's
De filmpjes zijn bijna klaar dus nog even geduld is best veel werk.

Dag 6 - 30 aug Niagara Falls

Corning (PA) - Niagara Falls (Canada, ON) - gereden 245 km's


We zijn gelukkig weer wakker geworden met gelukkig een zonnetje aan de hemel, deze keer vroeg want we wilden vandaag toch wat eerder in Niagara arriveren, althans dat was het streven want de praktijk leert vaak anders. Snel de zaak ingepakt en dan even een brekfesje nuttigen bij ? Maakt niet uit eigenlijk er is altijd wel wat te eten hier. We reden richting Walmart en daar zal dan wel een…….. zijn en ja inderdaad er was een subway gevestigd. Ei met iets hartigs gaat er altijd wel in. Zo foodkanaaltje gebruikt maag gevuld en nu op weg naar de falls. Tenminste, John dat dacht je, nee Anna zei ik heb ook vakantie haha, daar bedoelde ze dus mee even de stores in te gaan, ok daar gaat het vroege vertrekken, want een vrouw in een winkel is als een reis om de wereld, maar goed ik dan maar weer de mannendingetjes opgezocht en rondgekeken. Na pak weg 20 minuutjes, wat best snel is mag ik wel zeggen zijn we dan toch enroute gegaan.

Mooie route dat wel, weinig bijzonders dat niet, alhoewel onderweg zagen we een vreemd hekwerk met een gebouw erachter wat wel iets weg had van een gevangenis, zou best wel eens kunnen zijn alleen wel vreemd dat je vlak langs het hek kunt rijden ( zie film, als die er tenminste al opstaat). Het lijkt ook dat Polen niet zover is als wij dit dachten.


We hebben meneer Tom met als achternaam Tom de opdracht gegeven om de tolwegen maar te mijden en wat doet meneer Tom? Die stuurt ons keurig een alternatieve route op, alleen het is maar 1000 km omrijden, dus meneer Tom even uit de wagen geflikkerd, zo die gaat maar liften verder, en eigenwijs als we waren onze eigen route gereden, maar het is wel een groot land hoor je kan echt alle kanten op haha, dus op een gegeven moment dan maar meneer Tom weer opgehaald en met tolweg geactiveerd en raad eens we moesten zowaar 1 dollar betalen, stelletjes krenten wij, 1000 km omrijden voor 1 dollar haha. Buffalo is weer zo’n grote stad waar je de hoge jongens weer tegen komt en waar de armoede weer duidelijke te merken was, maar we moesten nog een paar km verder zijn. De opstijgende mist van de watervallen was wel al te zien. Bij de grens stond een volgens Anna alleraardigst macho mannetje met een flitsende zonnebril, waarvan ik dacht die laat mij er niet zomaar door, maar dat viel mee, hij wilde wel weten wat we kwamen doen. Eerst maar even een motelletje opgezocht wat trouwens al snel was gevonden, onderweg had Anna al de nodige boekjes doorgebladerd. Alles uitgepakt en even een lange broek aangetrokken want het weer was hier nu niet bepaald warm te noemen.

Patricia! Ooit ben jij hier ook geweest, maar kan je vertellen dat hier de tijd bepaald niet heeft stilgestaan, je waant je in Las Vegas, wat een glitter en glamour is hier ontstaan, hoge hotels, casino’s, alles in een feestelijke verlichting gehult en daartussen …. Je raadt het nooit ja de mensen, want als die domme touristen er niet waren geweest waren er ook geen casino’s gebouwd. Ja Niagara is op de “goede”weg als het om geld verdienen gaat. Maar wij komen voor de falls en gelukkig hebben ze daar niets aan veranderd, want dat laat de natuur niet toe. 20 jaar geleden toen ik hier was, waren ze op dezelfde plaats als nu alleen misschien een paar centimer dieper uitgesleten als nu maar dat zie je niet.

Een Amerikaanse waterval die vrij recht is en hoefijzervormige canadese waterval samen goed voor 3 miljoen liter water “val” per minuut, ze zijn 54 meter hoog en vormen voor een groot gedeelte de stroomvoorziening voor de staat New York. In 1816 voor het eerst ontdekt en sindsdien een uitdaging voor “gekken”om zich in allerlei gefabriceerde apparaten naar beneden te laten storten wat dan ook meestal de dood als gevolg had. Misschien lezen ze mijn blog wel mee en voelen ze zich alsnog beroemd haha.

S’avonds zijn de falls verlicht en toevallig vanavond werd voor het laatst vuurwerk in de falls afgestoken, maar daar waren wij natuurlijk net te laat voor. Door al het reizen en lopen, indrukken opdoen enz. hadden we wel weer de nodige trek gekregen dus even een restaurantje zoeken en dan nog even het Imax theater in voor de geschiedenis van de falls. Restaurantje haha, ik heb net zoveel restaurants gezien in 20 minuten tijd als dat ik dat in 1 jaar heb gezien in onze thuishaven. De een was te duur de ander had een lange wachttijd, de volgende had niet voldoende vegetarisch in huis en weet ik al niet meer voor redenen. Anna telkens informeren en ik de video laten draaien ( dus zou zeggen geniet van de besluiteloosheid, als hij er op staat op de 6e dag). Maar uiteindelijk hebben we wel lekker gegeten in het restaurant wat we als eerste hadden gekozen maar iets boven de begroting was, maar je leeft maar 1 keer toch?


Alles afgewerkt te hebben en weer wat wijzer omtrent de geschiedenis van Niagara hebben we een Dairy Queen ijsje – haha een megaijsje dus – mee naar de kamer genomen en ben ik begonnen aan deze blog, na eerst wat problemen van de pc verholpen te hebben, dus mensjes, even geduld nog voor wat betreft de filmpjes maar ze komen eraan. En Asja kijk dan goed he heb een plaatjhe geschoten van het ijsje om jaloers op te worden.


Welterusten slaap lekker en tot morgen.

FOTO's en FILMPJE's

Dag 5 - 29 aug De Amish people

Lancaster (PA) - Corning (PA) - gereden 393 km's


John wil je een stuk pizza nog van gisteravond over, zo werd ik eigenlijk wakker gemaakt en dus een de pizza opgewarmd en gegeten, mmmmmm beetje zwaar is dat wel zo in de vroege morgen maar ja of je nu bacon and eggs eet of pizza dat maakt hier niet zoveel verschil. Zo de bekende ochtendprocedure volmaakt en dan maar weer op weg, we waren niet echt vroeg maar we hoefden ook niet zo ver althans daar gingen we in eerste instantie van uit. Op naar de Amish people. Maar eerst nog even ontbijten in het Waffle house. Mmmmmm, lekker zoet.

Het Amisch district was betrekkelijk eenvoudig te vinden. We reden er als het ware zo tegen aan, duidelijk op de kaart aangegeven en onderweg kwamen we al wat van die koetjes tegen. Ter plaatse zijn we een soort van museum ingegaan over het leven van deze mensen. Ja als je aan een museum denkt denk je ook vaak aan oudheid, dus zoals het was, hierbij is niets dan minder waar, deze mensen leven nog precies zoals het daar beschreven is. Voordat we vrij konden rondlopen tussen de huisjes, kregen we een voorlichting over het leven, welnu, moet ik dit gaan vertellen ? Dan willen jullie als lezers misschien wel hierheen verhuizen haha, wat een soberheid, geen elektriciteit, want zij willen aan niemand verbonden zijn en met elektriciteit ben je gebonden aan een ander, maar hoe zit dat dan met aankopen van artikelen van dan ben je toch ook gebonden?

 Koken, verwarmen en zo voorts doen ze hier op gasflessen, maar dat wordt toch weer gemaakt door andere mensen? En zo reizen er toch weer vele vragen op waar eigenlijk niet duidelijk antwoord op kan worden gegeven. De mannen moeten hun baard laten staan als ze getrouwd zijn en als je niet getrouwd bent dus geen baard. De kleding wordt door de vrouw gemaakt maar er mogen geen knopen aan zitten, hiervoor in de plaats zitten er gewoon kopspelden in gestoken, beetje lastig als je elkaar omhelst of zo haha. Voorbeeld…. Een mixer om het eten te mixen is niet elektrisch maar is omgebouwd tot een mixer die door perslucht wordt aangedreven er staat een compressor in de kelder en door het huis zijn aansluitingen gemaakt om een luchtslang aan te sluiten. Het eten wordt zelf bereid vanuit eigen tuin, beddengoed wordt zelf gemaakt en oh ja een zeer belangrijk punt is het krijgen van kinderen. Een kind is een geschenk des gods dus probeer zoveel mogelijk kinderen te krijgen dan krijg je veel geschenken haha, jaja en gij geleuft dat, de sneekies.

Er zijn gezinnen met meer dan 10 kinderen. Haar is een geschenk des gods dus mag je dat niet knippen dit wordt verborgen onder een speciaal kapje, veel haar valt daarom automatisch uit omdat het verstikt, sommige meisjes van pak weg 13 jaar hebben haar tot op hun knie-en. Het vervoermiddel , ja dat weten we al, is een koetsje en dat midden tussen het drukke autoverkeer. Bij de winkels zijn speciale parkeerplaatsen om het paard vast te zetten. En zo zijn er nog talloze dingen die deze mensen anders hebben of zichzelf onthouden. Werd er eigenlijk een beetje triest van wij met onze moderne gedachtes, geen computer in huis haha moet er niet aan denken, kan je niet eens een blog tikken als je van huis bent, maar dat doen ze dan ook niet, vakantie zit er niet in.

Goed dit verhaal afsluitende kan ik nog zeggen dat we daarna een pfffffffft lang eind moesten rijden om een beetje op tijd morgen in Niagara aan te komen. Dus door het prachtige landschap en toch ook wel mooie wegen op naar het noorden. Al rijdende met een redelijke snelheid. Kijk nou, daar staat een huis in brand, zullen we even gaan kijken ? het hart van een brandweerman volgende, twijfelachtig ……………ja doen we, dus hard remmen en de afrit op. De bocht in en kijk wat komen we tegen ?........ een motorzaak, sjit nu het hart van een motorrijder weer aansprekende, wat doen we eerst haha, ja brand gaat uit dus die dan eerst maar. Blijkt het een grote oefenplaats van de brandweer te zijn . Maar ook leuk hoor, even gekeken. Wat schetste mijn verbazing, op datzelfde terrein was men bezig met motorrijles, zouden dat gemotoriseerde brandweermannen worden?

Even de motorzaak bekeken, wat trouwens een Yamaha dealer was en tja dat is altijd iets minder als een Suzuki natuurlijk(wink) voor degene die het aangaat.


Hoop dat Anna de nodige foto’s heeft geplaatst,oh, ja de taken zijn verdeeld, ik schrijf, Anna plaats de foto’s en filmpjes nadat ik deze laatste natuurlijk heb geconverteerd naar het juiste formaat en daar gaat wel wat tijd in zitten dus als er nog niet genoeg te zien is niet schelden he,moet even tijd vinden.
Tot morgen

FOTO's

Dag 4 - 28 aug van Washington via Baltimore naar Lancaster

Washington (DC) - Baltimore (MD) - Lancaster (PA) - gereden 257 km's

Vroeg uit de veren, ach waarom alle tijd aan onszelf toch, alles bepakt en dan maar op weg naar Niagara, maar natuurlijk eerst Baltimore aan doen. Ik voel me rot heb nog steeds last van maagkrampen dus darmpjes zullen wel weer verstopt zitten. Maar daar laat ik mijn vakantie niet door vergallen.

Zo even het drukke verkeer van Washington trotseren en dan op een zalig stille binnenweg gaan tuffen, maar John toch, haha, het is hier geen Utah of California en dat merkte ik al snel, er kwam geen einde aan de drukte, maar goed evengoed toch maar tuffen dan, leuk zo’n Hollander tussen al die gehaaste drivers. We reden nu wel door een heel armoetroef gebeuren, huizen die volkomen leeg stonden verwaarloosde bouwvallen niet normaal meer en wat dan opvalt is dat er dan weer veel, tja je mag het niet zeggen op internet maar het valt wel op dus dan toch maar, donkere mensen wonen, zouden die het niet zo nauw nemen met de troep? Maar goed we waren al snel uit deze trieste aanblik en reden een prachtig stuk Amerika door, mooie natuur en mooie afgewerkte woningen rondom. Wat ik al zei het is geen Utah, waar je soms uren niemand ziet, hier verwens je eigenlijk dat de mensen eindelijk eens verdwenen haha.

Van Washington tot Baltimore is bijna 1 stad en dan over de 100 km lang. Baltimore is ook bepaaldelijk geen dorpje nee die weet de traditie ook hoog te houden, dus ook hoge gebouwen, maar ondanks dat een zeer gezellige haven waar van alles te doen is, zoals de uitkijk vanuit de handelstoren(trade centre) je weet wel die waar ze in NY een vliegtuig in hebben gereden. Een giant aquarium, rondvaarten en zo voorts. Wat ik niet wist is dat Baltimore een havenstad is zonder aan de zee te liggen en niet eens zo’n klein haventje. Gelukkig, ik was al bang dat het niet zou gaan gebeuren tijdens onze vakantie, de eerst druppels bevochtigden mijn “haar” en niet alleen dat we werden gewoon zeiknat zeg maar. Helaas het mooie weer van 30 graden is voorbij, het wordt winter. Mogen we wel alles in sneltreinvaart afhandelen anders kunnen we zo nog gaan skie-en. We zijn mar even wezen schuilen in een hardrockcafé.

Toen het weer droog werd hebben we afgemaakt wat we moesten doen zoals rondkijken en zo. Over rond gesproken, rondjes rijden gaat prima op al die eenrichtingswegen hoor zeker als je een apotheek zoekt en je rijdt hem net voorbij. Even rondje van de zaak en je bent weer bij, tja moest even mijn darmpje helpen legen dus pilletjes gekocht. We waren de regen beu en dus de auto maar met zijn neus naar het noordoosten gericht richting Lancaster, die stad ligt in het middelpunt van het Amish distrikt (dat zijn zeer gelovige mensen die nog in de oertijd leven en alles doen wat gezond is, zo rijden ze nog in zwarte koetsjes met een paard ervoor).

Weer die mooie natuur in maar nu enigszins waterig door de voorruit bekeken. Onderweg kwamen we net door een bocht een prachtige grote loods tegen en met grote letters stond daarop HARLEY DAVIDSON, wat zou dat nu zijn, mmmm even verkennen dan maar.

Mensen wat zijn die glimmertjes mooi daar en wat zijn ze goekoop. We werden als Hollanders verwelkomt door denk ik de eigenaar die mij een paar leuke dingetjes in mijn handen duwde met de mededeling “straks als je thuiskomt om je vrienden te verassen”. We hebben even rondgekeken en ja kon het niet laten toch weer iets glimmends gekocht voor mijn eigen brommer.

Lancaster is een lelijke industriestad dus niets te beleven. He kijk nou anna zie je dat een Amish in een auto zeker een moderne haha, ach ja die mensen en zeker de jeugd zullen net als in Staphorst de traditie wel gaan afzweren tis toch te aantrekkelijk zon pc en tv en auto en die moderne muziek, biertje, voetbal, wil je dat allemaal dan missen als mens ? We hebben een redelijk betaalbaar motel gevonden. Je weet wel zo’n gebouwtje waar je bijna je auto in de kamer kan zetten. Lekker makkelijk je hoeft niet eens je koffer uit de wagen te halen om je tandenborstel te pakken. Maar nu moeten we wel ander heb je gelijk de douche ook te pakken het regent hier geen pijpenstelen (Els, weet waar het over gaat) haha maar buizenpalen. Zo medevakantiegangers, naar bed naar bed zei………… Als jullie wakker worden lig ik nog lekker op mijn zachte springbox, een fijne dag voor jullie en tot spreeks.

FOTO's

Dag 3 - 27 aug met de auto door Washington

Washington (DC) - Washington (DC) - gereden 83 km's


Zo dan, beetje laat, John bedje uit wordt er gezegd. Het is 11 uur dus beetje lang geslapen, maar goed het is vakantie dus mag het. De boel in orde gemaakt en op weg naar Georgetown, een wijk aan de Potomac Rivier. En ja hoor, nu zien we Amerika weer.

Een gezellig drukke wijk met typisch Amerikaanse gebouwen zie de foto’s en film. De temperatuur was redelijk zo’n 35 graden, dus het was wel schaduw zoeken. En zoals overal ter wereld waren hier ook die kleine mensjes met fototoestellen te vinden, jammer nou he dat zij niet altijd alles even goed kunnen zien want de parkeerautomaat, welke hier best groot zijn was voor een aantal voorgangers moeilijk te vinden, althans zo leek het, er stonden een paar mensen met het gezicht op pak weg 10 cm afstand te proberen er geld in te krijgen, zou dat dan toch waar zijn dat het gezichtsveld kleiner is haha. Maar goed na enig gerommel toch een kaartje kunnen bemachtigen en wij te voet verder het wijk in. Eerst nog wat eten zei ….Anna en dus was het weer richting een Subway….. mm lekker die tonijnbroodjes. Na het nodige bezichtigd te hebben, kleine winkeltjes enz. zijn we richting Pentagon gereden.

Wat we zelfs tegen kwamen, het kan haast niet, maar ja een fiat 500 tussen al die grote bakken, je moet je overrompelt voelen volgens mij. Meneer Tom met als achternaam Tom snapte niet dat we naar het Pentagon wilde want hij kende dit militair gebouw niet en dus John’s telefoon er maar bij en ja hoor die kende het wel, maar om door middel van een kaartje op een gsm te rijden is niet alles, dus al snel zaten we verstrikt in de spaghetti van wegen en dan ja dan gebeurd het ……John je moet rechtdoor…..nee volgens mij kom ik er zo beter uit, of moest ik toch links af ……. Enfin zo ging het even door totdat we een compromise hadden gesloten en we er toen dus gewoon aankwamen. Ach zo zie je maar 4 ogen en 1 stuur die verhouding klopt niet helemaal.


Het Pentagon is best groot maar je kan er gewoon niet bij komen en zeker niet als stomme Hollander die wel of niet weet waar je niet mag rijden of lopen dus die moed gaven we maar gauw op en hebben getracht rond de 5 puntige ster te rijden, en dat is redelijk gelukt. We hebben nog even gezocht of we ergens nog de staart van een vliegtuig uit zagen steken, maar dat schijnt toch redelijk dicht gesmeerd te zijn. We hadden best nog wel wat tijd over voor de maaltijd dus wat kan je nu nog even bezichtigen of jezelf vermaken. Tijdens de rit ergens even op een parkeerplaats, waar wij zeker niet de enige waren , gestopt om de kaart te bekijken. Het stond hier vol met limousines en er was zelfs een man zo vriendelijk om te vragen “can i help you with the directions”, ach we zijn niet echt op zoek maar we willen, maar …..”no problem i bring you to a nice fashion shopping mall”, hij zag zeker aan Anna dat ze van kleding houdt, ja hoor alsof ik John op fashion zit te wachten maar goed het vriendelijke gebaar kon ik niet zomaar afslaan en dus reed de goede man in zijn limousine voor ons uit, een paaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar km verder haha pfffffft wat een afstand. Trouwens we hadden het wel fout gedaan; we hadden beter hem in die Focus van ons kunnen laten rijden en wij lekker in de limo. Moet ik nog verder gaan en vertellen dat we gewinkeld hebben, nee toch zeker. Dus sluit ik af met een lekker vietnamese dinertje, althans voor Anna, ik vond er niet zo veel aan, nee geef mij maar een dikke hamburger met veel kalorie-en haha.

Morgen vertrek naar Baltimore en Lancaster en vandaar richting Niagara.

FOTO's

Dag 2 - 26 aug Washington per fiets verkennen.

Dat wil je toch niet geloven, ben ik zolang blusser geweest, schrik ik me toch helemaal………. Komt er een gillende jongen hier bij ons hotel voorbij in de vroege ochtend die maakte net zo veel lawaai als alle voertuigen in Rotterdam tegelijk.

Ok ik was dus wakker geschud en mij in de Amerikaanse realiteit neergezet. Vandaag gaan we fietsen (Washington Bike Tours ) dus alles dan maar in orde maken en zorgen dat we om 9 uur de deur uit zijn, gelukkig hebben we op anna’s advies gisteravond de zaak al verkend en weten we waar we kunnen opstappen, we hebben de fietsen al zien staan ach ja, goed voorbereid zijn voorkomt misverstanden he.

Goed op weg naar de ons bekende plaats, aldaar aangekomen eerst nog even de overbekende Subway en Starbuck aangedaan om zoals een echte Amerikaan, dit onderweg te verorberen. Bij de rijwielplaats aangekomen even lekker op een stoepje ons ontbijtje genuttigd en daarna maar eens even op de kaart kijken of we eigenlijk wel op de juiste plaats onze rijwielen kunnen bestijgen. “He anna, vind jij het ook niet vreemd dat er nog maar 3 staan terwijl er gisteren een stuk of 15 stonden”? Bedenkelijk ja, laten we maar even het adres nakijken, gelukkig heb ik ooit zon handige foon gekocht waarmee je overal ter wereld adressen kan opsporen en wat denk je de telefoon zei ons dat we dus ruim op een andere plaats moesten zijn. Moet je zon ding nou vertrouwen? Weet je wat, we doen het lekker ouderwets, we vragen gewoon voorzichtig aan die beveiliger daar waar die fietshappening plaats vindt. Mevrouw, U moet deze straat uitlopen en dan omhoog blijven kijken tot u op ongeveer 90 meter hoogte een klok ziet die in een torentje zit, dat is het oude postkantoor en dan achter dat gebouw start uw gezonde fietsdag. Ok en die fietsen dan, dat zijn fietsen die door mensen uit deze woongemeenschap gebruikt kunnen worden dmv een pasje, kijk dit begrepen we dan ook wel weer he, het witte fietsenplan zoals in Amsterdam. Pfffffffft, die telefoon van mij had gewoon gelijk het is ergens anders.

Ok snel even naar die andere plek dan en laten we nu gewoon de eerste zijn. Ach als je je goed voorbereid dan kan er toch niets gebeuren haha. De tour was gewoon zeg maar gaaf, op een bijna gelijkende mountainbike over het trottoir (want fietspaden kennen ze niet ) langs de regeringsgebouwen van Amerika en ik kan je zeggen dat is niet even in een kwartiertje bekeken. Niet gek hoor dat er zoveel geld nodig is in de states, alleen al het Capitol is zo groot dat het onderhoud net zo veel moet kosten als alle gebouwen in Nederland bij elkaar of is dat overdreven? In ieder geval is het gigantisch zoals zo veel zaken in Amerika een onoverzichtelijk afstand aan prachtige in romaanse stijl gebouwde objecten met van de immens hoge pilaren, mmmm erg mooi dat is zeker. En dat allemaal te danken aan presidenten als Lincoln enz., die wisten toen al hoe je een Amerikaan moet uitkleden, want tja het gepeupel moet het toch wel weer opbrengen. De meeste van deze gebouwen zijn geen regeringsgebouwen meer maar gewoon musea, welke wel gratis te bezichtigen zijn. Het is best wel bijzonder om het te aanschouwen. Het meest bijzondere is natuurlijk het Capitol waar net als in Nederland uiteindelijk geregeerd wordt, dus waar de senaat samen met alle senatoren van alle staten zich van tijd tot tijd zetelen, bijzonder is dan natuurlijk weer de beveiliging. Staat er een vuilniswagen voor de deur, want tja vuil is overal te vinden en zeker in de regering, moet die wagen compleet besnuffeld worden door honden voordat hij naar binnen mag, zou best die hond willen zijn lekker vuil ruiken misschien zit er wel een botje bij haha. De tour duurde zomaar even 3 uur en dan moet je niet gewend zijn om lang op zo’n zadel te zitten, mijn prostaat kwam zowat onder het zadel te hangen, maar niet getreurd terugduwen en doorgaan het was echt heel gaaf. In het begin werden we nog wel in de gaten gehouden of we het wel bijhielden tenslotte waren we met zon 15 man achter die gids aan, maar op den duur geloofde hij het wel.Tja als je dan door smalle poortjes gaat dan kan het wel eens zijn dat iemand dat poortje niet kan nemen en dat was het geval met een fietser die een aanhangertje met kind had. Ook een ketting blijft niet altijd op z’n plek en eigenlijk was ik jaloers dat het die ander overkwam, bedoel tenslotte ben ik het toch die recht heeft op pech. De middag hebben we doorgebracht op eigen kracht en getracht om nog iets meer van deze stad te zien maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat Washington zeker geen New York is, Het lijkt ook wel of hier Amerika niet aanwezig is, alles is zo strak en netjes de drankjes hebben een normale grote de bekende Amerikaanse winkels zijn er ook niet echt zoals Walmart en zelfs de gebouwen zijn op zijn kant gelegd. De grote van de gebouwen is er wel maar wat in NY omhoog groeit, groeit hier in de breedte en lengte en pak weg 10 etages meer niet. Wat ook opvalt is dat alle gebouwen zo beetje dezelfde hoogte hebben. De winkels gaan om 20:00 echt dicht. In NY kun je soms 24 uur winkelen. Zou oblablama dat allemaal verboden hebben haha.

Ook de echte gestoorde Amerikaan is hier niet te vinden, alles kan, dat nog steeds wel, maar dat alles gebeurd hier niet. Dus begin me te vervelen. Wel hebben we vanavond in een speciaal fondurestaurant gegeten (The Melting Pot), eet je geen Macs hier is het wel een lekker chocoladefonduutje haha. Morgen gaan we nog even wat andere plaatsen opzoeken zoals George Town, mijn uitstekende gids Anna moet nog even uitzoeken wat precies, maar dat komt goed, en daarna het binnenland in, u hoort weer van ons.

FOTO's en FILMPJE's

Dag 1 - 25 aug Washington aankomst

Onze wens is uitgekomen zo zie je maar het zit niet altijd tegen, soms komt ook het goede op ons af.


Inmiddels voet op de grond van Columbus gezet……..zo die alamablablama heeft me een mooi woonstekkie, je zou alleen al om die schitterende achtertuin president willen worden. Maar goed daar komen we niet voor toch? We gaan ontdekken waarom die McDonald eters zo’n mooie natuur hebben en laten de uitgesproken meningmensjes maar met rust. Eerst “even” langs de immigratiedienst……? Even? ja dat dacht je, Amerika laat niet zomaar iemand naar binnen, in het vliegtuig werd duidelijk uitgelegd wie waar naar toe moest lopen en dan komt het goed. Wij zijn geen doorreizende touristen dus we moesten de gele uitgang naar Washington eindbestemming volgen. Na zo’n kilometer wandelen inwendig wel te verstaan kwamen we bij de immigratiedienst alwaar wij netjes op nummer moesten aansluiten om wederom een gesprek aan te gaan, wat komt u doen? Bent u al meer hier geweest? Goh wat leuk dat jullie zo ver gaan rijden ennuh wat leuk dat jullie al aan de andere kant van de states zijn geweest!, pfffft aardige man die Japanner haha, maar schiet eens op we moeten nog een otootje halen dacht ik bij mezelf. Na weer een 10 minuten kletsen konden we doorlopen naar de bagage ophaalplaats. Mmmmm dat ging even snel de koffers konden we bijna gelijk van de band halen en toen maar weer een volgende rij instappen. Hier werd ons niet echt wat gevraagd maar stond een vrouw in uniform, vrij ongeintereseerd onze ingevulde kaarten te innen. Oh ja, die registratiekaarten die we moesten invullen terwijl we dat op internet al hadden gedaan omdat de reisorganisatie ons dat had verteld, welnu dat is dus "trash" volgens de immigratiedienst.

Nu het vervoer even regelen en dan nog 45 km rijden naar het hotel. Wat een zaligheid om hier te rijden, ritsen, ja dat doen ze hier prima, elkaar de ruimte geven, ja dat doen ze hier prima, dus we hadden het in ons Fordje Focus Amerikaanse uitvoering ruim naar ons zin.



Mmmm Holiday Inn wat een verbeelding van ons haha, alleen is het hier iets goedkoper dus kunnen we onze nachtrust zonder dat we ons zorgen hoefden te maken dat we na de vakantie de energierekening niet meer kunnen betalen, doorbrengen.
(Holiday Inn (White House)



Oh ja , DIE WENS, uhhhhhhhhh een huilend kind achter ons de hele vlucht haha. Ach is ook niet alles met een kind reizen en dan 8 uur huilen pffffft moet je een flinke conditie hebben hoor en zeker als de moeder dan probeert in het Amerikaans tegen een Albanees kind te vertellen dat ze maar moet stoppen met huilen, werkt dat ? haha.

FOTO's

Dag 1 - 25 aug Schiphol vertrek

Bzzzzzzzzzzzzzzzzrrrrrrrrrr, wat een irritant geluid op de vroege morgen, ogen open, wat een vreemde ervaring is dat dan, hartje zomer en dan nog donker als je op moet staan, maar goed is niet anders het vliegtuig wacht niet.

Mireille tegen Myron:
- Schat ik ben even weg, papa komt zo,
- Maar wat ga je doen dan ma?
- Ik ga even Opa en Anna wegbrengen.
- Maar dan ben ik alleen?
- Ja, papa komt zo.
- Wat gaan ze doen dan?
- Ze gaan naar Amerika.
- Oh, maar dan moet ik toch mee?
- Nee schat, dat is volgend jaar pas.
- Oh, ok.

Hup de wagen volgeladen op weg naar station Schiedam, daar waar je zo handig kan uitstappen, want de busbaan is bijna altijd vrij, uit en instap-parkeerplaatsen was zeker te duur ?

De trein was ruim op tijd, wat zeg ik, hij was zelfs over tijd dus alle laatkomers hadden weer eens mazzel. Uhhhhhhhh, Anna! Gaat deze trein wel naar Schiphol want er staat op de zijkant Leiden en volgens mijn leraar op school schrijf je Amsterdam heel anders, maar dat is al lang geleden dus het kan zijn dat Amsterdam ineens anders geschreven wordt, moderner zeg maar.

Maar goed topografisch gezien ligt Leiden tussen Rotterdam en Amsterdam, tenminste dat hebben ze mij ook toen destijds vertelt of het moet ook nu weer veranderd zijn; tenslotte leven we in een andere tijd toch, maar goed we komen wel vooruit, instappen dan maar. Na de nodige inwendige overdenkingen kwam via de speakers het verlossende antwoord van een redelijk wakkere beetje raadbare vrouw-man stem “attentie, dames en heren, jongens en meisjes….alsof bij de ouderen de dames belangrijker zijn en bij de jongeren de jongens……….., deze trein stopt op alle stations met als eindpunt Leiden Centraal, ik dank u voor de aandacht”. Ja, ik dank u ook, dus we moeten dan maar verder wandelen zeker? Er stond toch op het bord Schiphol? Om 08.23 uur. Oh ja natuurlijk we zijn pas om 08.34 vertrokken van het station, dan is dat zeker veranderd tijdens de rit.

Ania kwam inmiddels van een wandelingetje…. want die kan nu eenmaal niet stilzitten, krijgt ze kriebels van…, terug en vertelde dat dit toch de goede trein is, ze veranderen straks het bordje aan de zijkant van de trein in Amsterdam, dus we mogen blijven zitten…. Pffffffffft valt een zware last van me af eerste obstakel alweer overwonnen.

Het Anna verhaal werd gelijk door de bekende man-vrouw stem bevestigd….deze trein gaat na 10 minuten wachten door naar Amsterdam Schiphol.... weten ze het zelf eigenlijk wel bij de spoorwegen of was de “chauffeur”op de verkeerde trein gestapt.

Gelukkig zijn we heel en zonder psychisch stoornissen aangekomen. Anna was zo slim om via internet in te checken zodat we niet tussen al die Amerika nieuwsgierige medereizigers hoefden te staan. Wij hebben de koffers afgegeven aan een alleraardigste juffrouw aan de balie die ons doodleuk wist te vertellen dat we de papieren om Amerika in te komen wederom moesten invullen omdat alleen internet niet genoeg was, wat wij uiteraard ruim van te voren hadden gedaan, waarschijnlijk een soort bezigheidstherapie van die vriendelijke Amerikanen mocht je je vervelen in het vliegtuig.

We gaan nu aan boord. Tot lezens.

Amerika 2009 Oostkust

Dinsdag 25 augustus 12:30 vertrek naar Washington DC van daaruit gaan we weer onze tour starten. Voor onze vrienden zullen we proberen deze tour dagelijks te verslaan. Hopelijk krijgen we reactie op onze reis.