Dag 24 - Vertrek naar Nederland

De ochtend van vertrek een overzicht gemaakt.
Een overzicht van de belangrijkste hoogtepunten, wetenwaardigheden en leuke momenten.

De staten waar we door zijn gereden:
Washington DC – DC staat voor District of Columbia, maar ligt eigenlijk in Virginia. Door de Speciale status van de Capitol van Amerika heeft Washington als het ware een eigen staat.
Virginia – Maryland – Pennsylvania – New York – Ontario (Cananda) – West Virginia – Tennessee – North Carolina – South Carolina – Georgia.

Het aantal kilometers wat we opgeslokt hebben is 5850

WIST U:

Dat (Melting Pot)
Er speciale restaurants zijn om te fonduen en dat dat dan vreselijk lekker is en dat dat dan weer vreselijk slecht voor de gezondheid is.

Dat (Fietsrondtoertje in Washington)
- Mijn fietsketting tijdens een fietsrondtoer in Washington zowaar op de juiste plek bleef maar die van mijn buurman niet.
- Als je met een aanhanger achter je fiets door smalle poortjes rijdt dat dan de aanhanger de breedte van het poortje krijgt.

Dat (Zwervers in Georgetown)
Zwervers als het erg warm is cold water verkopen op elke hoek van de straat en dan de verdiensten over een kruispunt elkaar toeschreven.

Dat (Niagara Falls)
Tommetje soms een Stommetje is en dat hij je daarom 1300 km om laat rijden als tolwegen omzeilt moeten worden en dat je dan 1 dollar hebt bespaart en 2 tanken met benzine het verloren.

Dat (Niagara Falls)
In Niagara Falls een restaurant niet makkelijk te vinden is als je vegetarisch bent en dat je dan blaren op je voeten krijgt.

Dat (Stedennamen)
Er behoorlijk wat immigranten in Amerika wonen die allemaal hun eigen stad hebben medegenomen.

Dat (Amish people)
Er nog mensen wonen die het stenen tijdperk niet zijn vergeten en zichzelf veel ontzeggen.

Dat (Oma tegen boom tijdens grasmaaien)
Gras maaien eigenlijk niet voor bejaarde mensen weggelegd is tenzij er geen bomen op het grasveld staan.

Dat (Bierviltjesfabriek van een schoolvriend)
Het heel interessant is om te zien hoe die kleedjes gemaakt worden die je onder je bierglas legt.

Dat (Massage)
Massage in Amerika pure zelfmoord is, maar als je dan weer kan oprijzen dat je dan geen pijn meer voelt.

Dat (Muggen)
De Tennessee muggen allen maar mensen opvreten die John heten en dat ze dat dan ook aan elkaar doorgeven.

Dat (Chickenfingers)
Kippenvingers (god weet waar die zitten) vreselijk lekker zijn en dat je dan je eigen vingers gaat aflikken.

Dat (Damn Yankees)
Yankees alleen maar te vinden zijn in het noorden en de rest Amerikanen zijn.

Dat (Obama)
Je erg moet oppassen om de naam Oblablama in de zuidelijke staten te noemen omdat je dan een vreselijke discussie ontlaat.

Dat (Dixie Stampede)
Dolly Parton niet alleen gigantjes heeft, maar ook gigantisch is omdat ze een gigantische paardenshow levert.

Dat (Dixie Stampede)
Het ook gigantisch is om 2000 mensen binnen 2 uur te vermaken en gelijk te voederen.

Dat (Zwevers)
Zwervers in Savannah erg muzikaal zijn en ook kunnen dansen op muziek

Dat (Slaven)
Slaven ruziemakers zijn omdat ze de burgeroorlog hebben ontketent.

Dat (Architektuur)
De bouwstijl in de zuidelijke staten nog steeds is zoals vroeger en dan men dat in ere wil houden.

Dat (Motorrijden)
Motorrijden in Amerika bijna een dagelijks gebeuren is en dat er staten zijn waar je zonder helm mag rijden maar dat in diezelfde staten dan weer steden zijn (Mirtle Beach) die weer een helm voorschrijven. Dat dat dan weer omslachtig is want als de grens wordt overschreden je of wel of niet een helm op moet en dat je dus de helm altijd bij je moet hebben.

Dat (Helm)
De standaard goedkeuring hier DOT genoemd wordt en dat dat dan weer niet in Europa geldig is.

Dat (Kitty Hawk)
De gebroeders Wright Vliegles hebben gehad in Kitty Hawk.

Dat (Straaljagers uit Norfolk)
In Virginia Beach de mensen heel de dag met watjes in hun oren lopen.
De vliegtuigen ons weggejaagd hebben.

Dat (Zoekgeraakte ponys)
Op een bepaald eiland wilde pony’s wonen maar die wel opgezocht moeten worden.

Dat (Bruggen)
Amerikaanse Oostkust barst van de bruggen en dat je soms het idee hebt naar de hemel te rijden op zon brug.

Dat (Regels)
- De auto’s hier geen nummerbord aan de voorkant hoeven te dragen en dat je op de achterkant soms de gekste namen tegenkomt.
- Sommige letters niet gebruikt mogen worden…nadenker.
- Geen autokeuring nodig is maar elk jaar een nieuwe sticker voor 15 dollar op de plaat geplakt moet worden.
- Geen wegenbelasting wordt betaald.
- De benzine hier 55 cent per liter kost.
- De Amerikaan een zeer geduldige rijder is en zich goed aan regels houdt.
- De voetganger heer en meester is op de weg.

Dat (Stopkontakten)
Deze in Savannah in de openbare lantarenpalen te vinden zijn zodat je met je laptop op straat op internet kan werken of je boormachine kan aansluiten

Dat (Drive Inn)
- Je de nodige medicijnen vanuit je auto bij de apotheek op kan halen
- Je door een koelkast kan inrijden de drank kan ontvangen en vervolgens weer weg kan rijden.
- Je geld kan pinnen zonder uit de auto te hoeven stappen.
- Je kan eten met een plate aan je raam.
- Je bij sommige restaurants parkeert op een speciale parkeerplaats en een ober de bestelling komt opnemen en je deze dan kan meenemen.

Dat (Tom Tom)
Je Tommetje in Amerika boos wordt als je niet direkt luistert en een eigen weg kiest en vervolgens je Tommetje je gewoon verkeerd gaat sturen naar de gebouwen die niet bestaan.

Dat (Anna)
Wanneer je een "navigator" naast je hebt zitten en je de laatste dag je huurautootje wilt opruimen er een dozijn balpennen onder de stoel te vinden zijn.


Wij zijn tijdens onze tocht 3 hoogtepunten teggen gekomen waar speelfilms van gemaakt zijn en die gaan wij zeker zien


Het was weer een heerlijke reis met dieptepunten en hoogtepunten een reis die we een ieder aanraden als je de gelegenheid krijgt, maar toch afgezet tegen west Amerika geniet dat toch onze voorkeur.


Zo dit was ons verhaal, we gaan afsluiten met een spoedig wederziens in Nederland.


Nader bericht: Wist u dat als je 3 weken in Amerika bent je buitenaardse krachten kan krijgen NEE? Nu ik wel hoor ben best sceptisch maar als je naar de achterwand van een bed wijst en deze komt kompleet naar beneden zeilen dan heb je toverkracht dat kan niet anders welnu dat gebeurd Anna nu net terwijl ik dit zit af te sluiten zou mijn pech besmettelijk zijn haha


Welterusten en tot morgen in Nederland.

Annapolis (MD) - Washington (DC) - Manassas (VA)
Gereden 128 km's door Maryland, Distict of Columbia (DC), Virginia

Uitgeslapen hureeeee, haha. Ja we hoeven nog niet weg we moeten nog 100 km en dus kunnen we laat in de middag naar ons onheil vertrekken, onheil! omdat Washington het einde betekent. Dus lekker alles op het gemak weer ingepakt en toen naar het centrum van Annapolis (Historic Downtown). Dit lag op een steenworp van het hotel, wel een flinke worp dat wel, De auto even in een garage geparkeerd. Even snel een Visitor Center (soort VVV) die je bij veel bezienswaardigeplaatsen kan vinden. De voordeur geopend en eigenlijk wilde ik hem gelijk weer sluiten maar das onbeleefd.

"Hello folks", klonk het schorre geluid van een dronken vent die net wakker werd. De mond die die dit uitsprak moest zeker een eeuw geleden geboren zijn. De man trachtte ons op zijn best te helpen; "Where are you from?" klonk de het weer alsof een motor gestart werd zonder aan te springen. Omdat we inmiddels wel aan de Amerikaanse taal gewend zijn konden we het voorgaande begrijpen maar wat de man hierna aan ons mompelde was door geen tolk te vertalen. Wat doe je dan in zo’n geval, je blijft beleefd en wij maar knikken, yes, no, yes, no, Tja de man kan er niks aan doen natuurlijk want hij was al eeuwen geleden gepensioneerd en als je dan zo touristen moet ontvangen. Maar goed wij respecteerden het wel dat hij ons in ieder geval probeerde duidelijk te maken wat er te doen was.

Annapolis is een niet erg bekende stad maar best wel groot met veel winkelcentra en de binnenstad is oud en goed onderhouden erg mooi gebleven en was vroeger de hoofdstad van Amerika maar in de tijd van George Washington is dat teniet gedaan. Maar door deze status is het momenteel wel de Gouvernement city van de staat Maryland. Dit alles werd ons verteld door een gids in klederdracht tijdens een wandeling door The State House. Dit huis is te bezichtigen maar wel nog steeds als zodanig in gebruik.

De staat Amerika is diverse malen ontdekt door verschillende reizigers zoals Columbus en zo ook door personen uit Engeland die op andere plaatsen belanden dan Columbus, hierdoor is Amerika als het ware voor een groot gedeelte door Engeland ingenomen. De koning die toen der tijd in Engeland heerste gaf vaak land weg aan landheren (ridders) en zo ook een stuk land waarvan hij vond dat dit naar zijn vrouw vernoemd moest worden. Zij heette Mary en toen hij dat land weggaf aan een ridder werd dat land dan ook Maryland genoemd.

Goed een stukje geschiedenis, welk wij deze vakantie veel hebben opgedaan over Amerika. We zijn nog de nodige winkeltjes ingelopen en zeker de leuke kleine souvenierszaakjes. Ook nu weer is er een grote haven want zolang we langs de kust bleven rijden was er overal watersport te vinden. We hebben ons hier weer vermaakt en zijn zo tegen 3 uur vertrokken naar het onheil. In Nederland denkt men van files af te komen, welnu ik denk dat die naïeve mensen maar eens hier moeten gaan rijden haha. Miljoenen auto’s op een klein stukje.. nou ja klein, wij moesten nog ongeveer 50 km en dat was alleen maar auto’s auto’s en auto’s. Maar het rijdt wel door dus kwamen we niet laat aan. Motel 8 weer gevonden welke Anna de vorige avond al geboekt had via internet, wat is het toch een mooi medium, dus een kwestie van inboeken, omkleden en de maaltijd weer opgezocht.

FOTO's

Dag 22 - 15 sep bijna Washington

Virginia Beach (VA) - Chincoteague Island (VA) - Annapolis (MD)
Gereden 462 km's door Virginia, Maryland

06:55 uur, wel vroeg maar ben wakker en heb een beetje koppijn, nee lezers niet van de drank, ik heb me netjes gedragen geen drank deze vakantie. Maar gewoon pijn zeg maar even pilletje en uurtje dan zal het wel weg zijn. We trekken vandaag weer door, heb trouwens wel genoeg van Virginia Beach, weet je hoe pijn je oren gaan doen hier van al die straaljagers haha. We willen redelijk op tijd bij de volgende halte zijn zodat er wat speling is morgen de dag voor het vertrek. Mijn buurvrouw je weet wel die ja, wordt wakker en ikkuh met mijn beste humor, hi Anna, lekker geslapen? Ben je al wakker, mmm gaat wel en nee nog niet. Mompelde ze stilletjes en wankelelend op weg naar de douche . OK even niks zeggen want Anna moet altijd opdrogen voordat er wat uit komt. Alles weer gepakt, ook daar hebben we een taakverdeling voor, automatisch trouwens. Anna doet meestal de huishoudelijke spulletjes en ik dan de kabels en overige technische dingen en draag (rij) natuurlijk, zoals een sterke vent betaamt haha, de koffers naar de auto en pak deze dan weer in.

Komt soms rot uit kan wel eens op de 2e of 3e etage zijn zo ook nu weer. Het inpakken is binnen 5 minuten gebeurd, maar met deze temperatuur moet ik weer douchen als de koffers in de auto zitten. Voordat we de plaats verlieten hebben we eerst nog even een bezoek gebracht aan een Bayliner dealer, maar daar was niets bijzonders, behalve dan dat er 2009 modellen stonden die ruim goedkoper waren dan dat ik betaald heb voor mijn 2004 model. Maar goed ik ben nu eenmaal een Nederlander en gebonden aan de strakke regels van ons land. De eigenaar wist hoe de vork in de steel zit in Nederland en was eigenlijk ook niet blij, het verziekt ook een beetje de export naar Nederland toe.

We zijn via een combinatie van bruggen en tunnels de Chesapeake Bay overgestoken. Deze baai is de ingang vanuit zee tot plaatsen als Baltimore en Washington. Daar er grote schepen naar binnen varen kan deze niet worden afgesloten met alleen een brug, dus heeft men gekozen voor een oplossing in de vorm van eilandjes waartussen 3 vrij lange bruggen op palen kort op elkaar en laag boven water. Tussen deze bruggen zijn dan weer 2 tunnels ver onder de zeebodem zodat de grote schepen daar overheen kunnen varen. Een unieke en aparte oplossing. Na deze brug kregen we er nog vele en allemaal zo hoog dat een flink zeeschip er makkelijk onderdoor kan geen ophaalbrug dus. We zijn doorgereden tot we bij een eiland aankwamen waar pony’s in het wild leven.

Niemand weet eigenlijk hoe ze er terecht zijn gekomen, men denk aan een schip. Maar goed ze zijn er dus wij willen wel even zien hoe ze op het strand tussen de mensen zijn . Dus vol goede hoop naar de ingang van het park. Aan de rechterkant ziet u ze, zei de parkwachter. Welnu een flinke 8x100 verrekijker zou niet verkeerd zijn of een leuke zoomlens is ook een optie. Maar goed het kameraatje wat ik heb zoomt ook aardig in.

Jammer ik wil ze van dichtbij meemaken, dus dan maar naar het strand, maar alles wat we zien zijn Amerikaanse touristen die rood liggen te worden de pony’s zijn hier waarschijnlijk gesmolten in de zinderende zon . Geen pony te bekennen.
Nog even rond gereden en toen maar onverrichte zaken terug naar onze doorgaande weg naar het noorden. Bruggetje op Bruggetje af tussen al die eilanden, maar helaas was de weg verder erg eentonig, niets vergeleken met Oost Amerika.

Onderweg nog even een Starbuckje aangedaan. Toen we in de stad Annapolis waren aangekomen vielen onze kinnetjes weer op onze schoenen van verbazing. Zo dan dit is geen bruggetje meer dit mag je gerust als BRUG betitelen de zgn Bay Bridge. Hier moeten we een plaatje van schieten en dus even van de weg af maar mmmm je moet een park in rijden wil je de brug vanaf de kant willen zien. Slim hoor, weer betalen om een plaatje te schieten, maar niet getreurd we hebben vakantie haha . Een schitterend uitzicht en dus een mooi plaatje gemaakt.

Hotel zoeken want er kwam een lelijk buitje aan drijven, weer voor het eerst na Johnson City. Het regende maar de temperatuur bleef op 25 graden hangen. Dus het regende warm water. Een Motel 8 gevonden, uitgepakt en happie eten, we moesten er wel een paar km-tertjes voor rijden maar dan weet je hier nou eenmaal.

Weet je wat naast het nadeel van blaren op je voeten een groot voordeel is van vegetarisch zijn? Je weet veel namen van restaurants te noemen want voor dat het juiste restaurant gevonden is heb je de nodige kennis opgedaan. Maar niet getreurt we hebben een goed restaurant gevonden The Applebees (The Applebee's), een gril restaurant. En ja hoor daar kwam tie weer: "Hello guys, my name is ………how are you today and what would you like to drink?"

Alles besteld en of de duvel er weer was, komt er een man met een mooi opgemaakte schaal naar onze buuretertjes, hoop gemompel, blijkt de man het eten van Anna te hebben. Komt naar onze tafel toe en begint een relaas in knoekenboeren engels waar ik weer eens geen barst van begreep. Maar mijn agenda, denkertje en 2e paar ogen snapte er iets van en zei yes thats mine. "Wel excuse me very deeply, shall I take it back and keep it warm till the other meal is also ready? Yes ok do pls" Maar het was nog gloeiend heet dus waarom dan meenemen, dacht ik bij mijzelf. Nog geen 30 seconden later komt onze eigen serveerster met de schaal weer aandragen. Als die schaal nog warmer gemaakt is dan hij al was verbrand je zeker je lippen dus oppassen geblazen haha. Alles zal goed kommen zeg ik dan altijd maar weer. Lekker gegeten goede maaltijd en ongeveer 5 keer tegen een vragende en excuserende bediend personeelslid verteld dat het prima was.

Na ons bedank gebed zijn we nog even een tegenoverliggend winkelcentrum ingegaan en Asj, ik heb daar weer een lekker ijsje gegeten Cool mint met pindakaas smaak mmmm zo dan das past leven.

We zitten op een uur afstand van Washington, dus morgen hebben we een hele dag, kunnen we mooi nog even in Annapolis wat dingen bezichtigen. En morgen afsluiting van deze blog en helaas deze ook weer prachtige vakantietour.

FOTO's

Dag 21 - naar Virginia Beach via Outer Banks eilanden

Washinton (NC) - Outer Banks eilanden (NC) - Virginia Beach (VA)
gereden 385 km's door North Carolina, Virginia

We hebben het beloofde ontbijtje genoten en gelukkig eenvoudig gehouden want ik word dik man. Het spek groeit langzaam uit mijn lichaam. Vroeg op pad want we werden gedwongen om voor 9 uur te brekfesten en dus de ogen vroeg open maar of ze wat konden zien ? Maar niet getreurd ik achter het stuur en Anna kijken dus kon ik mijn ogen even sluiten. Moet kunnen in Amerika het land van de onbegrensde mogelijkheden toch ? De weg leidde door een toch weer iets ander gebied dan we tot nog toe gewend waren. Een moerassig gebied en soms ook weer kale vlakten. Dat moerassige is niet zo gek met dat water en al die eilanden. We reden van eiland naar eiland en als je dat dan doet moet er ergens een verbinding zijn en die waren er en wat voor verbindingen.

Brede wateren maken lange bruggen, hoge schepen maken hoge bruggen die soms boven de hoogste boom uit kwamen. Soms midden op het water ineens een verhoging voor de schepen. Ja bruggen maken kunnen ze wel. Onderweg kwamen we in Kitty Hawk een pizza restaurant tegen waar we een hap hebben gedaan. Kitty Hawk is een schitterend badplaats aan de oceaan en lijkt een beetje op de weg naar Port Zeelande, maar dan 10 keer langer en aan beide kanten mogelijkheden tot logeren, winkels, en zee rekreatie, zoals met een kajak de zee op en dan dolfijnen kijken of zelfs met je kajak surfen op de golven.

De huizen staan voor een groot gedeelte op palen en liggen vaak aan het strand. Eerlijk gezegd niet mijn stijl van bouwen, vond het zelf onooglijk maar toch had het iets. Kennen jullie de gebroeders Wright nog, je weet wel degenen die als eerste met een zelfgemaakt vliegtuig het kanaal overvlogen, welnu deze mannen maakten hier in 1903 ook geschiedenis met gemotoriseerde vliegtuigen. En natuurlijk is daar een monument van neergezet.

Even eten. Je kan het zelf halen natuurlijk zoals hier op het plaatje, wel heel erg luxe een drive in winkel, je kent het wel in de supermarkt de koelkasten met de glazen deuren, welnu hier kun je er dan langs rijden en je diepvries rijdend er uit halen. Maar wij hebben ons vernederd tot het gewone restaurant. Een Amerikaanse gewoonte is dat je bij elke restaurant netjes wacht bij het bordje "Wait to be seated". Zo ook nu weer en we werden netjes bij een tafeltje gebracht. Een aardige meid kwam naar ons toe. "Hello guys, soms ook folks, my name is Nancy and I am your waitress. If you have any questions I will be there for you. So what do you want to drink?" We bestelden. Het duurde niet lang voor de drank werd bezorgd. Daar we nog niet klaar waren met het uitzoeken, zei ze: "In 2 minutes I am back for ordering". Ok denk je nu wat overdreven. Mmmmm ja zou kunnen, maar het is wel zoals het hoort denk ik dan maar, bedoel van hier kun je gaan zitten en vervolgens komen ze niet opdagen zoals ik vaak meemaak is hier eigenlijk niet aan de orde. Maar het blijven ook mensen en inderdaad er zijn erbij die zijn lomp, zou kunnen dat ze geen zin meer in werken hebben of misschien een slechte dag.

Over het algemeen is men erg beleefd hier net als in het verkeer. Maar dan komt het ergste en dat is nou ook weer niet mijn favoriet. De menulijst is best uitgebreid maar er moeten keuzes gemaakt worden en dan heb ik weer zoiets van pfffft schiet op mens ik heb honger, maar tja ik ben een Nederlander. Ze vuurde allerlei vragen op me af zoals bij salade vraagt ze welk dressing wilt u hebben en dan een lijst van keuzes, raak hierdoor helemaal in de war en dus bestel dan altijd weer de verkeerde dressing. Bij het vlees krijg je te horen wilt u het medium, well done or rare. Gelukkig weet ik hier altijd wel dat ik het doorgebakken wil dus dat gaat goed.

Dan de side-dishes ( bijgerechten ), weer een hele lijst met mogelijkheden. Het water loopt mij inmiddels langs mijn mondhoeken. Na de boodschappenlijst te hebben ingevuld duurt het meestal niet lang voor je het krijgt alsof ze het al wisten en het op voorraad hebben staan kwestie van opwarmen en hup het staat er. Tijdens de maaltijd wordt nog 1 of 2 keer gevraagd of everything ok is en zo niet dan… wat ik met een drankje had die ik voor 1/4 had opgedronken en niet lekker vond dan krijg je gewoon wat anders en hoef je het niet te betalen. "Can I serve you nog desert?" en zo niet dan is het een kwestie van 1 minuutje en je hebt de rekening op tafel. De creditcard erin en de boel wordt afgehandeld makkelijker kan niet. Natafelen is er in Amerika eigenlijk niet echt bij. Mensen komen eten en wegwezen.

Dus wij ook weer en we gingen door naar Virginia Beach. Hier aangekomen was ik weer verbaasd over de grote van deze badplaats, het was een grote stad en niet even een dorpje aan het water. Grote hotels vervuilen de kust net als in de meeste vakantieplaatsen in Spanje, maar ja het tourisme vraagt erom. Even doorgereden en toen een motel opgezocht. Wij zijn op doorreis en dan ga je niet in Hilton zitten, dus we hebben Travelodge opgezocht en voor een redelijke prijs de overnachting geboekt (Travelodge). Het seizoen is voorbij en dat is goed te merken aan de stilte.

Terwijl we de kamer ingericht hebben hoorden we een geluid waarvan ik dacht dat een gedeelte van het gebouw instortte. He Anna wat doe je, niks dat is een vliegtuig. Jaja en dan zo’n herrie, ik had het nog niet gezegd of er kwam weer zon ding over en hij gaf nog gas ook net boven onze kamer, een minuut later weer en weer en weer en telkens als er een over kwam moesten we even onze mond houden want je kan elkaar zelfs binnen niet verstaan. Mijn god we zitten naast Norfolk, de grootste Militaire basis van Amerika en misschien van de wereld. Als je hier woont moet je of doof zijn of een flinke MP3 speler in je oor douwen,want praten is niet mogelijk of je moet even snel tussen 2 vliegtuigen door elkaar aangeven wat je wilt.

Het barst hier ook van de scholen waar men gebarentaal leert. En het meest schrikbarende is dan het ook nog eens de hele dag doorgaat. Schiphol is een fluisterend vliegveld, het is echt ongehoord (woordspeling). We zijn met watten in onze oren even de boulevard opgelopen en hebben daar een duofiets gehuurd zo eentje waar je naast elkaar zit en niet als tendum achter elkaar. De boulevard verkent en uiteindelijk weer op zoektocht gegaan naar een leuk restaurant voor het avondeten.

Je raad het nooit maar het werd weer een pizzatent, maar deze keer kwamen we erachter dat het ook weer anders kan. "Any table you want" werd ons toegezegd. Het bleek een pizzatent te zijn waar jongeren een soort van ontmoetingspunt van hadden gemaakt, dus samen zitten aan een tafel 1 pizza eten met z’n allen en vervolgens biertje en praten met elkaar. Je kent dat wel uit de Amerikaanse seriefilms. Lekker pizzaatje op en toen maar naar de kamer want tot nu toe elke nacht niet voor 2 uur bed in dus nu maar even wel.

Nog 2 dagen rijden en dan onze luchttaxi weer in, kus voor Nederlanders dit was john vanuit de States Virginia beach, terug naar de werkelijkheid in Holland.

FOTO's

Dag 20 - langzaam richting Washington (North Carolina)

Myrtle Beach (SC) - Chocowinity / Washington (NC) gereden 395 km's
Door: South Carolina, North Carolina

Welnu we hebben er een nachtje over geslapen en we gaan door, maar we gaan wel even rondwandelen op Braodway Beach (The Broadway at the beach) bij daglicht in de hoop dat er wat leuke winkeltjes, barretje en zo open zijn. De keer was het Pannekoekenhuis (Pancakehouse) de gelukkige ons als klant te mogen verwelkomen, uiteindelijk zal hierdoor de Amerikaanse economie stijgen toch? als een paar domme europeanen hun zuur verdiende eurootjes overseas gaan brengen. Jezoe, weer zo’n Amerikaans vullertje, kon echt niet alles naar binnen krijgen, maar geeft niet de ratten van de States krijgen dan tenminste ook wat.

Op naar Broadway at the Beach wel lache hoor want de echte Beach is ongeveer 15 km ervan verwijderd. Maar goed rondgewandeld en eigenlijk was het niet druk en niet alles was open. Vakantieseizoen is ook hier voorbij, ondanks de warmte. We zijn dus maar niet lang gebleven. Wat wel nog even vermeldenswaardig is dat er een show was van oude Amerikaanse wagens.
 
De voertuigen zijn privébezit en men kon er een prijs mee winnen en natuurlijk geldt dan wie het meest doet aan zijn ouwetje sneller in de prijzen zal vallen, maar wat een slavernij om je auto zo te laten glimmen zelfs tot in de uitlaat van de motor wordt er gepoetst.


De auto in en op naar Washington, nee niet die, maar dat andere kleine plaatsje een paar 100 kilometer zuiderlijker. De weg was recht, de weg was krom, maar nee hier kwam berend botje niet om, maar wel de slavernij is hier een halt toegeroepen want ook nu kwamen we weer langs allerlei sign’s die ernaar terugverwezen, pfffffffffffft de slaven komen zo langzamerhand muh neus uit. We zijn een paar keer de auto uitgegaan waardoor de tijd behoorlijk uitliep snel doorgereden door een echt Amerikaans landschap met de typerende bebouwing.

Toen we aankwamen was het al donker het wordt hier nu zo rond half acht al donker, dus was het weer zoeken, want donker is ook donker hier totdat je in een stadje terechtkomt, dan kan je je zonnebril wel opzetten en je autolampen uitdoen. We reden zowat een Motel 8 (Super 8)– de naam dus- naar binnen en het zag er prima uit, 55 dollar is niet veel dat komt neer op ongeveer 40 euro inclusief ontbijt. En dan te bedenken dat het Hotel net 10 dagen geleden is geopend zaten we zeker niet slecht. Het plaatsje (Washington in North Carolina) heeft een Yachthaven en ligt aan een brede rivier dus watersport te over hier. We zitten trouwens helemaal in een flink waterrijk gebied het is de delta van de havensteden zoals New York.

Morgen gaan we weer door naar Virginia Beach, eveneens een badplaats maar dan nog iets groter als Myrtle Beach en het ligt bij de bekende Militaire Basis Norfolk. Vanwaaruit de militairen vaak uitgezonden worden. We komen nu toch wel angstvallig dicht bij het einde, nog een paar 100 km en dan zitten we weer hoog in de lucht.

Welnu lieve vrienden en overigen op deze aard, niet veel vandaag, maar alles wat geschreven wordt komt uit een goed hart nl het mijne.

FOTO's

Dag 19 - naar Myrtle Beach via Charleston

Savannah (GA) - Charleston (SC) - Myrlte Beach (SC) gereden 370 km's
Door: Giorgia, South Caroline

Draai draai draai, moeilijk geslapen Anna? Ja niet veel. Maar we moeten toch weg dus alles weer snel routine matig ingepakt en op weg naar Charleston. Een stadje even verderop zon 140 km naar het noorden. Vanuit Savannah gingen we eerst een brug over die wauw hoog was en ruim groter dan de Erasmus, terwijl hij er wel op leek, trouwens bruggen bouwen kunnen die Amerikanen wel dat merkten we later op de weg wel. Hoofdzakelijk de binnenwegen gereden en deze keer een beetje anders dan alle andere. Het gebied langs de kust is vrij drassig dus veel grote moerasgebieden gezien. Onderweg eerst weer een stevig Waffle ontbijtje genoten, eieren, spek, wafel, rösti en uien, dus mijn maag kon er weer tegenaan en dat heb ik weer geweten.

Uiteindelijk zijn we in Charleston aangekomen. Het stadje staat bekend om het feit dat daar ooit de eerste kogels zijn afgeschoten in de slaventijd (burgeroorlog). Ook hier ligt een fort op een eiland waar je met een boot naar toe kunt, maar dat hebben we maar niet gedaan, 1 fort gezien alle forts gezien toch ? De Amerikanen achten dit stadje eigenlijk niet echt Amerikaans, want de straatje wijken af van het normale patroon.

Voor ons eigenlijk meer het oude Amerika en dat was goed te merken aan de oude stijl. Er zijn ook oude markthallen die al sinds die tijd als zodanig worden gebruikt. We hebben even door het plaatsje gewandeld en wat foto’s geschoten. Tijdens onze tocht kwamen we er achter dat dit gehele gebied helemaal gestoeld was op de slavernij en eigenlijk was de gedachte aan deze tijd niet voorbij. Alles werd er aan herinnerd, sterker nog, er werden zelfs op de markt pamfletten uit die tijd verkocht waarin werd aangegeven op welke manier de slaven verhandeld werden en wat het koste om een slaaf te kopen. Ook werd aangegeven op welke manier zwarte mensen vanuit Afrika werden ingevoerd. Boeken, bouw en soort werkzaamheden, alles was te verkrijgen en kon worden gelezen.

Maar al met al was het een prachtig stadje. En voordat we het wisten was het 4 uur en we moesten nog een kleine 200 km naar Myrtle Beach. Dus nog even rond gereden en toen de weg op, eerst maar een stukje snelweg gereden om daarna weer de binnenwegen op te zoeken, een prachtige weg door wederom moerasgebied maar wat nu ook werd aangegeven waren de plantages waar vroeger de slaven werden tewerkgesteld, weliswaar nu als monumenten maar het zag er echt wel zo uit, zo’n idee van de negerhut van oom Tom, voor degenen die dit boek kennen. Nee niet meneer Tom uit onze auto maar een slavenstory uit vroegere tijden.

Langzaam verlieten we de slavernij en kwamen we terecht in een totaal ander Amerika, nl de show, waar Amerikanen om bekend staan. Myrtle Beach kwam in zicht in het begin een gewone plaats zoals we elke plaats wel kunnen bestempelen. Maar eenmaal in de binnenstad terecht gekomen werd er steeds meer show getoond, grote hotels aan de kust en prijzen werden hoger en hoger. Maar we hebben een motel gevonden, redelijk en niet smerig. Midden tussen de draaimolens en achtbanen.

Maar hoe dan ook het brengt wel weer die Amerikaanse gezelligheid, veel restaurants, grote souvenierswarenhuizen en de vele terrasjes. En voor wat betreft show, ach ja laat dat maar aan die Yankees over, oh nee dat zijn de noordelingen, ik vergeet dat steeds. We zijn even de boel wezen verkennen en hebben voor de zoon van Elsje weer een T-shirtje gekocht in het Hard Rock Cafe. Gelijk even in dat zelfde Cafe wat gegeten, daarna weer rondgelopen. Na even wat gedronken te hebben op een terrasje bij een karaoke bar zijn we huiswaarts gekeerd, zijn we moe? Nee niet echt eerder versleten.

Morgen? Of we blijven nog even hangen hier in de gezelligheid of we gaan door, we gaan er een nachtje over slapen.

FOTO's

Dag 18 - Savannah

Savannah (GA) - Tybee Island (GA) - Savannah (GA) - gereden 153 km's

Goed geslapen, mooi weer, beetje pijn in koppie en een saai begin want er is niks gebeurd me niet gesneden geen nachtmerrie gehad. Maar we gaan er wat van maken. We gaan het oorlogsgevoel naar ons toe halen. De boel opgepakt en naar een ander hotel verhuisd want het was best smoezelig en er was net een nieuw hotel geopend aan de andere kant van de stad pfffffffffft gewoon aan de andere kant dat betekende 30 km rijden om de stad heen dat is bekant Rotterdam Gouda of Dordrecht en dat voor een dorpje hier. Maar goed het hotel zag er goed uit dus niet verkeerd gedaan, alles nieuw (Magnolia Inn Suites, Pooler).

Ontbijt, nee dat niet want bij Subway hebben ze niet overal het bekende Amerikaans recept Bacon and Eggs, maar het broodje was wel weer ok. Op naar het Ford en dat was dan weer 43 km rijden, maar zeker de moeite waard, een flink moerasgebied om ons heen. "Zouden hier krokodillen zitten?" - vroeg Anna; zou best kunnen maar we gaan ze maar niet wakker maken.

Het Ford was eigenlijk niets anders dan een 5 kantige dubbele muur met daarbinnen de mogelijkheden om te bivakkeren zoals in die tijd werd gedaan. De burgeroorlog tussen de noordelijke staten en de zuidelijke staten weet je nog? Dit is dan het oorlogsgevoel wat je krijgt als je tussen de oude kanonnen loopt. De noordlijke staten wilde in die tijd van de slavernij af en de zuidelijke staten 7 stuks wilde die slavernij wel behouden want das toch makkelijk een persoon (mis)bruiken zonder salaris. Dus wilden de zuiderlingen niet dat de noorderlingen (en dat waren veel meer staten) hun provincies binnen kwamen, dus verdedigen die handel.


En zo beland je dan in een oorlog tussen Noord en Zuid en daar maak je dan een museum van en dat stop je in een oud Fort. Paar touristen erbij en je hebt weer een goed recept om de de geschiedenis op peil te houden. Wat kan je meer vertellen als dat er een jonge dame een demonstratie gaf van hoe indertijd een musket (geweer) geladen en afgevuurd moest worden. Daar het vandaag 11 september is vroeg ze ons ook even aan de 9-11 terug te denken en daarvoor gaf ze ook een extra schot in de lucht.

Na dit voor ons toch wel interessant bezoek zijn we Downtown weer ingegaan en daar was het net als de avond ervoor gezellig druk. Beetje langs de haven gelopen en toen terrasje gepakt, een pizza gegeten en naar een live bandje zitten luisteren. Anna kreeg ook nog een schaaltje Pindas aangeboden, min of meer kapot gekookte pindas in schil, ze zagen er gewoon papperig groen uit, mmmm lekker zei Anna, ik dus nieuwsgierig en hap,...............gatver, das vies, dus ikkuh maar even niet.


Bij de muziek kwam de gekke openhartige Amerikaan weer tevoorschijn, je nergens aan storen en gewoon lekker op straat dansen, zingen, schreeuwen en als je dan een glaasje meer op hebt dan je eigenlijk kan hebben zoals 2 op zwervers lijkende Yankees (oh nee, dat zijn de noordelingen haha) dan heb je het helemaal naar je zin. We hebben later de auto maar weer gestart en zijn naar het hotel gereden. Zoals je ziet een dag die voor de lezer niet zo interessant is maar voor ons prima verlopen.

Behalve dat ik maagkrampen had, dus aan de poeperij was,

Mijn been onder het bloed zat van een oude muggewond,

Een cocktail gedronken had die zowat mij maag omkeerde,

Nog steeds een little koppijn had,

Een aantal malen verkeerd gereden ben,

Bijna een vrouw achter haar kinderwagen vandaan reed,

Anna hierover best pissig was,

Ik toen scheldend gezegd heb rij jij dan maar,

Anna dat niet wilde,

We ons weer verzoend hebben (niet te verwarren met zoenen),

We een roteind met de koffers moesten sjouwen omdat we als enig hotel gasten juist die laatste kamer kregen op de hoogste etage,

Een blikje root beer over het dasboard vloog,

We door een licht reden wat een rode kleur had maar achter ons niet meer te zien was of het nou eigenlijk wel rood was,

Zijn er eigenlijk geen spannende dingen gebeurd maar een gewoon saaie dag. Morgen gaan we door viar Charleston naar Myrtle Beach - 340 km naar het noorden toe. Een kustplaatje en sorry lezers, ook daar is het weer mooi weer. Alhoewel vanuit de staat Texas een flinke storm naar de kust toe drijft.
Ja u begrijpt het al, we zijn het zuidelijkste puntje, pakweg 3300 km vanuit Washington DC, van onze reis aan het verlaten en komen langzaam naar Nederland toe.
Welterusten

FOTO's

Dag 17 - 10 sep onderweg naar Savannah

Atlanta (GA) - Savannah (GA) - gereden 480 km's
Door: Georgia

Druk druk druk, ja dat kan je wel zeggen. We zijn aangekomen in de avondspits en we vertrekken weer in de ochtendspits, ach zo raak je niet ontwent van het Nederlandse verkeer. We rijden het eerste stuk, pak weg 10 km op de snelweg om dan het binnenland weer op te zoeken. De snelwegen lopen in Atlanta voor een groot gedeelte dwars door het centrum dus links en rechts kijk je tegen de hoge joekels op, maar eigenlijk krijg je niet echt de gelegenheid om om je heen te kijken want zoals al eerder gezegd de wegen bestaan hier uit zo’n 8 banen en als je van links naar rechts moet manoeuvreren tussen al dat verkeer kom je ogen te kort. 1 maal verkeerd rijden is 10 km omrijden dus opletten geblazen.

Zo’n kleine 40 km verder langs de weg ons ontbijtje gedaan bij een Ihop restaurant (Ihop), nieuw voor ons, maar was niet echt slecht te noemen alleen de bediening liet weer eens te wensen over, zo iemand van, ach t’is dat het moet. De weg was redelijk vlak en de natuur weer zoals altijd mooi te noemen, woningen afwisselend afbraak tot de prachtigste villa’s en ook nu weer reden we vaak alleen op de weg.

In Dublin, ja je leest het goed Dublin, ook hier weer namen van europeesche steden, zijn we een echt Amerikaans drive in restaurant ingereden (Sonic drive in) om een hapje te eten, zo’n restaurant uit de Flinstones waar je plateau aan het raam wordt gehangen en je auto dan scheef gaat hangen van het junkfood, want tja, je moet alles 1 maal in je leven meegemaakt hebben, welnu dit doen we dan ook maar 1 maal brrrrrrr wat een smerige food is dat.

Eenmaal in de buurt van Savannah werd het verkeer weer steeds drukker en het laatste stuk hebben we dan ook weer over de snelweg gereden. Een totaal andere omgeving weer, je kon merken dat we behoorlijk zuidwaarts zijn gekomen. Palmbomen en geen hoogbouw maar een vreselijk uitgestrekte stad kilometers lang en breed. We kwamen weer in de spits aan en dan is het weer even zoeken naar het hotel maar Tommie had het snel gevonden en dus inboeken bij Days Inn deze keer. Een matig hotel maar ach het is schoon, maar om te zeggen fris ruikend nee dat niet echt. Even relaxen van de rit en dan naar de haven.

Savannah is zo’n beetje de oudste stad van Georgia en dat was dan ook te merken toen we Downtown zijn gegaan. Vreselijk veel forse bomen met daartussen de in oud Amerikaanse woningen. Waarvan de meeste van hout zijn gebouwd. De straatjes zijn wel recht maar verder zijn ze intiem met kleine kroegen en winkeltjes. De havenboulevard heeft zelfs de oude bestrating die we in Europa al hebben afgeschaft zoals die bekende oude kei-enkoppen, waarvan je er soms in België nog wel iets van tegenkomt. We zijn een klein restaurant ingegaan, Met, “Hi Guys”, werden we vriendelijk ontvangen,

- My name is –vergeten- and I am your server, what can I do for you?
- Mag ik 2 uiensoep en voor mij een Teryaki kip en voor Anna spaghetti met groenten.
- Ok, komt in orde. Kan ik verder nog iets betekenen voor u?
- Nee dat is het wel…………..

en ja hoor……..ik weer, aardige meid die ons bediende dat wel, maar waarom gaat het nou altijd fout? Of ik moet lang wachten omdat ze mij vergeten of ik krijg een verkeerde maaltijd voorgeschoteld, het is altijd wat, zo ook nu weer. De kip en spaghetti werden na enige tijd op tafel gedeponeerd….uhhhhh, we hadden ook uiensoep besteld kwam er schromelijk bij mij uit. Oh sorry, ja dat is waar ook, met een gezicht van, hoop niet dat ze mij aanklagen, na 5 keer sorry aan te horen gekregen zei ze dat binnen 2 seconden de soep er aan kwam ondertussen maar aan de kip begonnen anders werd die weer koud. Ja hoor de kip was bijna op en de soep kwam aangelopen. Uhhh, lieve lady we hadden 2 soep besteld, de sorries werden weer rondgeslingerd en nu werd inderdaad binnen 2 seconden de soep heet opgediend dus. Heeft het gesmaakt was de belangstellende vraag van de volgens ons zwaar onder de drugs verkerende jongedame. Prima alleen het toetje was wel erg heet en het smaakte een beetje naar uien. Maar goed het bier in mijn slokdarm gegoten en toen maar weer naar de bolide gelopen want het was alweer laat geworden en morgen moeten we naar een fort toe.

Trouwens over toetje gesproken, hier is ook nog even een toetje uit Atlanta. In het vorige hotel (Red Roof Inn) ging het ook allemaal niet op rolletjes want toen we daar aankwamen kreeg Anna te horen dat we geen internet kregen. Mmm Anna over de rooie, kwam mij vertellen dat ik moest komen tekenen, meestal blijf ik in de wagen en gaat Anna boeken. Anna had de avond ervoor op internet zitten zoeken en het hotel op basis van de gegevens die weren opgegeven op internet en daar zat ook internet bij. Sorry mevrouw maar dat is alleen in speciale kamers en die zijn duurder.

Moest ik nu wel of niet uit mijn slof schieten, bij deze had ik besloten dat dus wel te doen en dus even opladen en mij ogen schoten vuur. Dus u staat mij nu te vertellen dat we belazerd worden. In mij gedachte speelde het natuurlijk wel dat ik zou gaan zeggen dat we dat voor een de rechtbank zouden gaan uitvechten en dus nogmaals, wilt u echt zeggen dat we jullie ons in de maling nemen? De man, ach ook maar een werknemer zullen we maar denken, kroop een beetje in zijn schulp en voelde de donderbui aankomen. Ok voor deze keer zal ik u 24 uur gratis internet bij doen, Inwendige trots speelde mij parten, Ik had iets bereikt, niet bij stilstaande dat we 2 dagen zouden blijven.

Maar goed Anna een beetje overdonderd vertelde later tegen mij dat we recht hadden op 2 dagen internet. Na alles uitgepakt te hebben en ingelogd op internet, de site nagekeken, we konden niets vinden over speciale kamers en we konden gewoon internet krijgen maar wel tegen betaling maar ook dat kon volgens de man niet. Dus wij met de laptop onder de arm ingelogd en wel naar de receptie terug. De man was er niet meer, volgens mij gevlucht voor mijn verhitte adrenaline. En vrouw nu achter de balie die ons doodleuk wist te vertellen dat we gewoon internet konden kopen. Nou lekker dan dus wat nu dan? Ok u krijgt van mij een 2e 24 uur gratis erbij. Ja, gaat vaak wel makkelijk hier in Amerika als je je stem maar laat horen haha.
 Doet denken aan New York een paar jaar geleden. Maar dat verhaal wil je niet weten want anders val je echt in slaap he Asja. Haha

Zo dat was het weer, mijn vingertoppen zijn weer zonder gevoel en Anna wil haar ogen dichtdoen dus het licht moet uit. Tot de volgende dag.

FOTO's

Dag 16 - 9 sep Atlanta

Auuuuuw,…………..er vloog een echte onvervalste Nederlandse vloek over een Amerikaanse wastafel, sta ik me weer eens in muh…be….. te snijen met scheren. Zo de dag was weer begonnen en het begon weer gelijk goed. Tja John dat heb je als je probeerd je vakantiegeld te bezuinigen op scheermesjes. Eerst maar even wassen en dan op pad. Maar eerst even de ochtendgewoonte doen.

WARNING..WARNING.. Onderstaand verhaal is niet bedoeld voor mensen met een zwakke maag of die niet van een vieze lucht houden, het is niet smakelijk maar mijn geweten zegt dat ik u Europeanen moet waarschuwen voor sommige Amerikaanse culturen en zo ook de the double U C pot. Alle potjes in the States zijn gevuld tot bijna de rand met water, waarom ? vraag het me niet, zal wel hiegieniser zijn haha. Dus voor de goede verstaanders onder ons, als je dan beide lichaamsafvoermogelijkheden gebruikt dan kan het zijn dat het ene afval de uitlaat van het andere afval aanraakt ivm met drijfvermogen van de eerste, waardoor de andere uitlaat als het ware in het potje roert en een beetje vies kan worden. Maar ik heb daar natuurlijk geen last van, maar de gemiddelde donkere Amerikaan zou wel eens…… maar ach die is toch al donker. Maar douchen daarna is zeker geen verkeerde optie. De vrouwen hebben wat dat betreft toch weer een beter zitje dan wij mannen, zie je wel dat je beter vrouw kan zijn in sommige gevallen. Op naar Coca Cola en CNN.

Alvorens we naar Downtown reden zijn we even een Wafflehouse (Wafflehouse) ingegaan voor een ontbijtje, maar helaas hier werden we bediend door niet de alleraardigste mensen hier in the States (diegenen die hier eerder zijn geweest weten wel wie ik bedoel), helaas maar waar. Beetje viespeuken ook, we zaten niet ver van de bar en daar werd het overgebleven servies van andere bezoekers opgeruimd. Het servetje en toebehoren ging de vuilnisbak in zoals het hoort, het bestek werd in de daarvoor bestemde bak gezet, maar wat doe je dan met de koffie, cola, jus d’orange en etensresten, oh dat gooi je gewoon op de grond zo dicht mogelijk bij een afvoerputje en waarvan dan de helft ook nog eens de roestvrijstalen apparatuur een ander kleurtje gaf. “Moet ik die waffle nog verder eten?” - keek Anna mij vragend aan haha, ja joh even je hoofd weg draaien dan zie je het niet. Bah wat een onsympathieke mensen zijn dat toch hier en dat terwijl Columbus juist hen had ontdekt of is het import?

Maar goed de Cola tour maakte ons het voorval weer doen vergeten en gaf ons een aardige indruk wat Coke nu eigenlijk is (The World of Coca-Cola). Dat dit product zoveel jaren al bestaat en er dagelijks biljoenen liters gedronken wordt is haast niet te geloven. Het museum is vreselijk mooi en netjes opgebouwd en step by step kom je uit het verleden in de tegenwoordige tijd en ja dan zie je toch wel een gigantisch verschil van het met de hand vullen van flesjes tot een volledig geroboteriseerd proces van de lege fles tot in de ingepakte fles er komt geen hand meer aan te pas, behoudens de controle.

Ook werd een 4-D film vertoond over de geschiedenis en tja daar is de Amerikaan ook weer goed in, bewegende stoelen waar van alles uit komt, zie je door je bril een wesp op je af komen krijg je vanuit je stoel een prik in je rug en ga zo maar door, leuke ervaring weer. Wel even een paraplu meenemen als je ooit mocht gaan kijken. Oh ja, niet vergeten als je Ice Tea drinkt dan drink je in feite Coca Cola, als je Spa drinkt, als je Sprite drinkt, als je Fanta drinkt, komt dat gewoon van de Coca Cola fabriek, enfin er zijn veel producten gewoon van de Coke fabriek afkomstig.

De tour door CNN was al evenzo interessant, en als je TV kijkt en tegenwoordig is het makkelijk om ook CNN te bekijken dan sta je er niet bij stil dat hier honderden mensen in een gigantisch groot gebouw aan het werk zijn om dat nieuws up to date te houden (Inside CNN Studio Tour). De techniek werd ons uitgelegd en we liepen langs de kantoren en studio´s waar de opname plaatsvonden. CNN staat bekend om haar constante live uitzendingen niets wordt opgenomen en er is altijd wel Breaking News te verwachten. Zo werd tijdens de uitleg direkt ingesprongen op de vliegtuigkaping in Mexico City.

Onze toertjes waren ten einde en onze parkeertijd was nog niet verstreken 5 dollar voor 8 uur parkeren, dus konden we nog even de stad inlopen. Pfffft wat ben je toch nietig als je tussen die grote jongens loopt, maar helaas het is allemaal te strak en te nieuw om gezellig te zijn. De binnenstand is aangepast ooit toen Atlanta een Olympisch stad was en dat was goed te merken want veel beelden en geschriften herinnerden aan de Olympiade. We zijn ons vehicle maar gaan halen en reden langzaam richting hotel om in de buurt nog even een Groot overdekt winkelcentrum te bezoeken (Lenox square Mall).

Ik als vreselijk geduldige man gun Anna toch haar bezigheden als winkelende vrouw, ach het zit in de genen zullen we maar zeggen en dat zoeken telkens naar die Hard Rockcafe´s haha. Ja, Els je bezorgd mij een grijze kale kop van die lading T-shirts. Een zalig Mexicaans restaurant aangedaan, ja schelden jullie maar, je gaat toch in Amerika toch zeker hamburgers eten haha, nou nee in Amerika kan je alle kanten op en wij proberen de goede kant op te zoeken dus lekker en geen junkfood, dat wil Obama ook.

Mensen veel leesplezier, wij gaan rijden, na onze nachtrust natuurlijk. Trouwens het is hier ook s’avonds nog ruim 25 graden en das lekker joh. Morgen richting kust en dan weer langzaam omhoog de terugweg aanvangen. Snik snik.

FOTO's

Dag 15 - 8 sep naar Atlanta

Johnson City (TN) - Atlanta (GA) - gereden 525 km's
door: Tennessee, North Carolina, South Carolina, Georgia

De reis van Johnson city tot Atlanta is wisselend, het ene moment drukke wegen, dan weer een stuk met bijna geen medeweggebruikers om je heen dan weer plat landschap, dan weer mooie natuur enfin afwisselend maar wel heeeeel erg lang en we wilden een beetje op tijd in Atlanta zijn voor zover je over op tijd kunt praten als je onderweg de nodige dingen wilt zien of even wilt stoppen voor een bakkie.

Ja, jullie lezen het goed eigenlijk een dag om niets over te schrijven want we zijn deze dag aan het rijden, dus er valt niets te vertellen helaas. Wat ik wel kan zeggen is dat Atlanta ogenschijnlijk een niet al te grote stad lijkt maar dat is me aardig tegengevallen, nee sterker nog ik had meer moeite met rijden hier dan in San Francisco of Washington. 18 baans wegen is ook wel erg breed en als meneer Tom met als achternaam Tom tegen je zegt “over 800 meter links aanhouden en daarna rechts aanhouden dan met de weg naar rechts meedraaien en dan direkt weer links”, dan kan het zijn dat je in de problemen komt als je dan tussen honderden auto’s over 8 rijstroken binnen 100 meter moet manoeuvreren, maar het is ondanks mijn drukke meezwaaiende en rijdende liefde toch gelukt en geen schrammetje, goed he.

Vele wegen leiden naar Rome, maar daar hebben ze hier nog niet van gehoord want alle wegen leiden alle kanten op, wat een wirwar.

Weer even Italiaans gegeten in Olive Garden (Olive Garden), wat dan weer 22 kilometer van ons hotel ligt (Red Roof Inn) maar nog wel in Atlanta, een Italiaans restaurant met alleen maar donkere mensen in de bediening, wel apart ja.

Morgen gaan we de CNN studio’s bekijken (CNN) en de Coca-Cola fabriek (World of Coca-Cola) die zich hier gevestigd hebben. Dus zou zeggen vriendjes morgen gekluisterd aan de PC.

Slaapse voor zover dat voor jullie geldt.

FOTO's