Dag 11 - 4 sep Johnson City, Jonesborough

Een rustige dag mag ook eens gehouden worden. Goede morgen John, wordt door Cinthia gezegd, vandaag om 15:30 moet je naar de masseur want Karel heeft een afspraak gemaakt voor je. OK dan verrassingseffect nummer 1, en voor Ania gaan we naar een pedicure- manicure om haar teennagels mooi te maken verrassingspakket 2.

Maar we gaan eerst even langs de golfclub en dan kunnen we daar mooi gelijk even brunchen. Zag er allemaal wel erg goed uit hoor mooi strakke groene lakens. Helaas was het niet mogelijk om ook een balletje te slaan want er was een course bezig. Nadat Karel eerst weer even alle medeleden had ontmoet had hij weer even tijd om ons rond te leiden, tja als je president van een grote club bent ben je altijd in the picture. Erg aardige mensen, dat is zeker en een zalig brunsje hadden ze klaar gemaakt voor ons. Er was een gezellig wat oudere man die zeer geïnteresseerd was in ons en een opmerking maakte over Karel, dat hij zon goede president was en ze hem zullen missen als hij aftreed.

Zo lekker gegeten en dus nu maar weer op pad, eerst nog even saniteren en dan …….. He hallo wat is dat voor discriminatie. Waarom moeten wij mannen in een kaal koud hok plassen en de ladies een mooi zitje krijgen op het toilet, das oneerlijk, zie je wel dat vrouwen ons mannen onderdrukken. Het is niet anders we moet het maar accepteren haha, op naar , het oudste stadje van Tennessee - Jonesborough.


Ondertussen was het alweer 12 uur en tja ook nu gold weer wat is afstand he. Het stadje was toch weer een stief kwartiertje rijden dus toen we aankwamen en we even rondgelopen hadden werd 1 van ons wakker met de mededeling het is bijna half 3 en John moet om 3 uur onder de handjes (pffffft handjes, dat blijkt later), dus snel maar weer naar de auto nadat toch nog even snel de nodige winkeltjes door de dames werden bekeken. Op naar Jan de handige man. Terwijl Anna met Cinthia naar de nageltante reden bracht Karel mij in zijn Big Sportsjaguar met alle snufjes die je maar kan bedenken, naar de masseur.

Bij de assistente werd ik gevraagd om even de papieren in te vullen voor de dokter. Hoho, ik ben niet ziek heb alleen maar beetje last van mijn nek en das irritant, dus beetje wrijven en weg is de pijn. Ok, sorry ga even zeggen dat jullie er zijn dan. Hello, zei de redelijk stevig gebouwde man, I am Stan en ondertussen gaf hij mij een dusdanig handje dat ik bijna mijn naam niet meer kon uitspreken en alleen maar aaaaaaaaaaaaaaiiii kon zeggen, Oh my God, dat is Amerikaans, ik zat klem. Terwijl ik al mijn botjes weer op de juiste plaats drukte vertelde ik hem dat ik John heet en uit Nederland kwam. Het zweet brak me uit moet die man mijn pijn verdrijven?

Where does it hurt you, een stem die herken baar is in de cowboy film, knauwend amerikaans, hij kwam mij best sympathiek over om een biertje mee te drinken. In de kamer gekomen waar een lieflijke gordijntjes voor de ramen hingen en bloemetjes behang op de muur geplakt zat stond zijn massagetafel, hij dekte deze af met een wederom lieflijk bloemetjeslaken en vertelde dat ik daar op en onder moest gaan liggen nadat ik mijn shirt en juwelen af had gedaan. Hij ging even de kamer uit zodat ik mij uit kon kleden haha, alleen shirt en schoenen, wat is dan uitkleden, maar goed even later werd er op de deur geklopt, John everything ok ?

Ik moest op mijn rug gaan liggen en zijn handen gingen onder mijn schouder beetje wrijven, ik droogde nu aardig op van mijn zweet want het voelde goed geen pijn mmmm dat is toch eigenlijk wel lekker. We raakten in gesprek over wat we zoal deden en toen hij mij vertelde dat hij teacher was geweest op een highschool en ook daar coach van het footbal team werd ik toch weer wat onrustig. Volkomen terecht dat ik mij zorgen heb gemaakt want na dat wrijven kwam schijnbaar fase 2 uit de kast. Hij zei sorry John but in Amerika hebben we een gezegde no pain without gane. En dat heb ik geweten de behandeling was 30 minuten waarvan ik zeker 20 minuten op een pijnbank heb gelegen. Mijn god mijn kiezen zijn gebroken van het bijten, maar ik liet me niet kennen, want wonder boven wonder zakt de spierpijn weg en nadat de behandeling achter de rug was en al mijn ontlasting en urine eruit geperst was stond ik op zonder enige last van mijn nek en kon ik bijna 360 graden draaien.

Met gelukkig gevoel gaf ik antwoord op de vraag of ik volgende week nog een keer langs kon komen. Helaas nee dat zal niet gaan want dan zit ik aan de oostkust van Amerika en das een beetje ver. In mijn hart had ik zoiets van gelukkig ik hoef niet meer. Maar moet wel zeggen het was de pijn wel waard. Die Amerikaanse behandelingen zijn echt niet slecht. En dat gordijntjes en behang vertelde hij mij is om de patiënt rustig te maken, want men is vaak gespannen als men hier komt. Ja niet helmaal vreemd hoor. Bedankt ……….. want ik ben voorlopig even verlost van de pijn in mijn nek, wat men in Nederland nog niet voor elkaar heeft gekregen.

Anna’s teenbeschermers waren ook goed behandeld, zijn was even als ik enthousiast over de manier waarop zij behandeld was want ze kreeg tijdens de teenlakbeurt ook een rugmassage, nou vraag ik je, wat een service.

Zo verder ga ik niet vond deze ervaring wel even waard om in te tikken, we gaan lekker aan de maaltijd en weer een beetje kletsen.

FOTO's